In: 18 theaters

Bewegend fotoromannetje

Door HANS BEEREKAMP
Onbenulliger en knulliger dan Down to You valt een film niet voor te stellen. Een handvol beginnende sterretjes en een debuterende regisseur (Kris Isacsson) ploeteren zich onbekommerd een weg door Isacssons eigen scenario, dat zich ten doel lijkt te stellen dertienjarige lbo- scholieren voor te lichten over de eerste liefde.

Op een avond staat ze gewoon bij de jukebox, je spreekt haar aan en de volgende dag zoent ze je op het schoolplein.

Maar zo idyllisch blijft het niet, ook al heb je samen een eigen liedje uitgekozen. Je drijft uit elkaar, en als je elkaar jaren later toch weer tegenkomt, komt het misschien weer goed.

En dan zingt hij, playbackend met een lepel als microfoon, Barry White na: `Can't Get Enough of Your Love'. Of zoals hoofdrolspeler Freddie Prinze jr. het onnavolgbaar uitlegt in de persmap: "I think at the core of the film, it's about love and I could relate to that in my own life."

Bijrollen in dit dieptepunt in de marketing mix van de onafhankelijke filmmaatschappij Miramax zijn weggelegd voor een vriend die lijkt op en doet als de jonge Orson Welles (Zak Orth), maar in werkelijkheid pornofilms maakt, en een andere jongen die stom toevallig Jim Morrison heet en zich daar ook naar gedraagt.

De ouders van de voor kok studerende Prinze worden gespeeld door televisiesterren van een vorige generatie, Henry 'The Fonz' Winkler en Lucy Balls dochter Lucie Arnaz.

De grootste charme van Down to You is hooguit dat Isacsson geen enkele pretentie aan de dag legt. Zijn film is een bewegende fotoroman uit een bakvissentijdschrift, en daar lijkt hij volmaakt vrede mee te hebben. Zo worden de bloedserieus gedebiteerde platitudes nog bijna vertederend.