In: 108 theaters

Sterke mix van bloed, champagne en Cruise

Door HANS BEEREKAMP
Als we in het eerste kwartier van M:I-2 (de officiële afkorting van Mission: Impossible II) al van een proloog waarin Tom Cruise aan een bergtop hangt via Sydney en de Rocky Mountains in Sevilla zijn beland, en weinig later superspion Ethan Hunt (Cruise) al zijn charmes in de strijd gooit om een beeldschone superdievegge (Thandie Newton) voor zijn geheime opdracht te recruteren, dan is duidelijk welke sleetse succesformule hier nieuw leven ingeblazen wordt.

Na Brian De Palma's teleurstellend bombastische en grotendeels onbegrijpelijke eerste bioscoopfilm (1996) naar de succesvolle televisieserie uit de jaren zestig Mission: Impossible, tapt deel twee uit een ander vaatje. Het lijdt geen twijfel dat de serie zal worden voortgezet als de James Bond-opvolger van de 21ste eeuw.

Nog steeds zijn niet alle wendingen in het door Robert Towne geschreven scenario volledig te volgen, vooral omdat de personages dankzij een flauwe truc met latex-maskers regelmatig een ander blijken, maar M:I-2 is toch een verademing. De vormgeving door regisseur John Woo (Broken Arrow, Face/Off), de uit Hongkong afkomstige grootste actiefilmspecialist van dit moment, kent naast energieke en lawaaiige passages ook verstilde momenten, met gevoel voor melodrama en magie. De Hongkong-school van actiefilms, met zorgvuldig gechoreografeerde geweldscènes en meditatieve ondertonen, bepaalt sinds The Matrix ook in Hollywood definitief de agenda.

Een kruising tussen The Matrix en een Bond-film (met de niet in de credits vermelde Anthony Hopkins in de rol van een opdrachtgever à la M), dat moet wel een superhit worden. Er is weinig reden om daar iets aan af te doen, integendeel. De stevige marketing mix van Cruise en Woo, van champagne en bloed, en van charme en machtsvertoon, imponeert ook in allerhande aardige details, zoals de blik van Thandie Newton, een geraffineerd helikoptershot van de haven van Sydney of de manier waarop zelfs het liefdesverhaaltje van een vrouw tussen twee rivaliserende ex-collega's geloofwaardig gemaakt wordt. M:I-2 is zo'n film waarvan je 95% onmiddellijk weer vergeet, maar er zijn vervelender wegwerpartikelen in de bioscoop te vinden.