In: Filmmuseum, Amsterdam. 29 juni t/m 9 augustus. Inl. 020-5891400

Compleet retrospectief van Takeshi Kitano

Door HANS BEEREKAMP
Van de acht lange speelfilms die televisiekomiek, acteur, columnist, tekenaar en filmregisseur 'Beat' Takeshi Kitano tussen 1989 en 1999 zelf maakte, zijn er in het verleden vier in Nederland gedistribueerd.

Sonatine (1993), Kids Return (1996), Gouden Leeuw-winnaar Hana-bi (1997) en Kikujiro (1999) hebben gemeen dat Kitano er zelf de hoofdrol in speelt, als een yakuza-achtige, laconieke bullebak, en dat ze op de een of andere manier over geweld gaan. Ook Kitano's vorige week uitgebrachte debuut Violent Cop (1989) past in dat rijtje.

Het complete Kitano-retrospectief 'Bloemen en bloed', dat deze zomer de programmering van het Filmmuseum domineert, vult de laatste lacunes in. Naast twee documentaires over Kitano en een aantal films waarin hij door anderen geregisseerd werd, brengt het Filmmuseum ook Boiling Point (1991) en A Scene at the Sea (1992) in distributie, en importeert tijdelijk Getting Any? (1994). Vooral die laatste film detoneert, want het is een compilatie van komische sketches in de trant van Kitano's televisiewerk, over een jongeman die alles in het werk stelt om meisjes te versieren: een soort van Kentucky Fried Movie, die slechts nominaal interessanter geregisseerd is dan de gemiddelde film met Leslie Nielsen. Van Boiling Point is de kopie nog niet gearriveerd, en de enige echte verrassing is dus A Scene at the Sea, waarin Kitano niet te zien is.

Het verstilde portret van een dove vuilnisman, die een surfplank vindt en in toenemende mate de golven weet te gebruiken, toont Kitano's tedere kant, maar vooral zijn vermogen verhalen in beelden te vertellen. In A Scene at the Sea is dat talent teruggebracht tot zijn zuiverste vorm, en doet hij soms denken aan Chaplin en Keaton, die andere komieken die grote regisseurs werden. Timing is het belangrijkst, direct gevolgd door kinderlijke verbazing over de kleinste details, die tot een terloopse grap worden verwerkt. Met geweld heeft A Scene at the Sea niets te maken, hooguit af en toe met alledaagse wreedheid.