|
T I T E L : |
The Next Best Thing |
R E G I E : |
John Schlesinger |
M E T : |
Rupert Everett, Madonna, Benjamin Bratt, Malcolm Stumpf, Neil Patrick Harris, Lynn Redgrave, Illeana Douglas, Josef Sommer |
In: 26 theaters
Rupert Everett is weer een homofantasie
Door BIANCA STIGTER
In Kramer vs. Kramer
(1979) vechten een vader en een moeder om de voogdij over hun kind en
uiteindelijk is het vader die het kind mag houden. In The Next Best
Thing vechten een vader en een moeder ook om een zoontje. De nieuwe
wending in het oude verhaal is dat de vader homoseksueel is. De vader
in de film wordt gespeeld door Rupert Everett, de Engelse acteur die een
ster werd na zijn opvallende bijrol in My Best Friends Wedding.
Hij speelt in The Next Best Friend precies hetzelfde personage,
al doet hij nu iets met tuinen in plaats van met boeken. Everett is in
beide films een heteroseksuele homofantasie, knap, gevat, succesvol en
onvoorwaardelijk trouw aan zijn beste vriendin. Het is op film een
nieuw type, dat het in de vorm van Everett waard is om vaker gezien te
worden. Everetts beste vriendin is yogalerares Abbie. Ze wordt gespeeld
door Madonna, die na een toch ook al weer aardig lange
filmcarrière nog steeds moeite heeft met dialogen.Het eerste
deel van The Next Best Thing, als de film nog een romantische
komedie is, is het aardigste. Robert en Abbie zijn beide ongelukkig in
de liefde. Abbie hoort de biologische klok tikken, en als zij na een
dronken nacht waarin ze elkaar iets te heftig getroost hebben, zwanger
blijkt, besluiten ze het kind te houden en samen op te voeden. Dan is
het opeens zes jaar later en wordt de idylle verstoord en de
romantische komedie een melodrama met rechtbankscènes. In de
documentaire The Celluloid Closet werd een paar jaar geleden uit
de doeken gedaan hoe homoseksualiteit in het verborgene meespeelde in
films als Ben Hur of Gentlemen Prefer Blondes. In The
Next Best Thing is het omgekeerde aan de hand.
Homoseksualiteit is tot de oppervlakte gestegen, maar er is nu een
conservatieve subtext die je moet kennen om de film te kunnen begrijpen.
Regisseur Schlesinger brengt bijvoorbeeld wel uitgebreid in beeld hoe
leuk papa met zijn zoontje omgaat, maar vindt het niet nodig om mama
samen met hem te laten zien. Moederliefde spreekt natuurlijk nog steeds
vanzelf.
Schlesinger laat de moeder ook nog eens haar zoontje kidnappen als
zij eindelijk een echte man heeft gevonden. Hij dacht niet eens aan de
mogelijkheid dat ze daarmee voorgoed onze sympathie verspeelt.
|
NRC Webpagina's
28 JUNI 2000
|