In: 12 theaters

Spelplezier in prestigefilm naar Wilde

Door HANS BEEREKAMP
Het beste motief om ruim honderd jaar later een stuk van Oscar Wilde uit de kast te trekken, zou zijn het plezier in het spelen. De duizelingwekkende intriges rond verkeerd bezorgde en foutief geïnterpreteerde briefjes in de Londense beau monde anno 1895, zoals die gestalte krijgen in An Ideal Husband, kun je moeilijk maatschappelijke of enige andere relevantie toedichten.

Gelukkig probeert regisseur-scenarioschrijver Oliver Parker - een theaterman die eerder Othello voor het grote scherm bewerkte - in de door Mel Gibsons productiemaatschappij Icon vervaardigde film An Ideal Husband niet erg hard om Wilde naar het heden toe te trekken. De film is eerder een alibi om het uitgaansseizoen van de aristocratie te reconstrueren, of een handvol internationale sterren fijntjes valsigheid ten beste te laten geven. De knipogen van Parker beperken zich tot opzichtige verwijzingen naar leven en werken van Wilde, die we even het toneel zien betreden na de door de belangrijkste personages bijgewoonde première van The Importance of Being Earnest of een close-up van een waaier, wanneer Lady Windermere aangekondigd wordt.

An Ideal Husband is een lichtgewicht-blijspel voor het zomerseizoen, dat met zorg en aandacht tot stand is gekomen. De casting is grotendeels ideaal, met Rupert Everett als de vrijgezel- levenskunstenaar Arthur Goring, Jeremy Northam als de verre van ideale echtgenoot-politicus onder vuur, Cate Blanchett als zijn overtuigend deugdzame gade en de altijd voortreffelijke Julianne Moore als een bijna fatale intrigante. Alleen de ongetwijfeld op haar aantrekkingskracht voor het jonge publiek uitgekozen Minnie Driver overtuigt niet helemaal als de wat pruilerige freule op zoek naar een geschikte partij.

Een probleem dat Parker niet goed heeft weten op te lossen is het realisme dat elke filmversie van een kunstmatig stuk als An Ideal Husband bedreigt. Je gaat bijna denken dat je naar mensen van vlees en bloed kijkt, en dat zijn Wilde's personages bij uitstek niet: hij schreef ze als pionnen in een schaakspel met als inzet loyaliteit en verraad. De acteurs verlenen ze meer charme en warmte dan de bedoeling kan zijn. Voor een prestigeproductie is Parkers An Ideal Husband desondanks opmerkelijk geserreerd en genuanceerd, maar de lichte geur van overbodigheid blijft lang hangen.