In: 40 theaters

Jackie Chan tussen indianen en dennenbomen

Door BIANCA STIGTER
Het Wilde Westen krijgt in Shanghai Noon een held die niet paard kan rijden, nog nooit een revolver in handen heeft gehad en nauwelijks Engels praat.

Deze held is het Hongkongse fenomeen Jackie Chan, die na het overlijden van Bruce Lee met zijn eigen mengeling van actie en komedie de populairste ster van Azië werd. Chan waagt zich na Rumble in the Bronx en Rush Hour aan een nog Amerikaanser avontuur, de western, in een nieuwe poging om ook de Amerikaanse markt te veroveren.

Chan is als Chon Wang (spreek uit als John Wayne) weliswaar niet goed in de traditionele kunsten van het Amerikaanse westen, maar zoals in zijn films gebruikelijk is, weet hij zijn nieuwe omgeving snel naar zijn hand te zetten. Een gevecht tegen indianen op paarden in de wildernis weet hij inventief te winnen door hen niet alleen tegen hem, maar ook tegen een aantal dennenbomen te laten vechten. Hij lokt ze klem tussen twee dunne stammetjes of laat een boom in iemands gezicht zwiepen. Tijdens een shoot out met een sheriff is hij alle pistolen te slim af met een aan een touw gebonden hoefijzer.

Shanghai Noon is een Amerikaanse productie met een fors budget die werd geregiseerd door Tom Dey, een debutant die in het reclamebedrijf van Ridley Scott het vak leerde. De film heeft bijna niets van de krakkemikkige charme van vorige Chan-producties als Rumble in the Bronx en het voor een deel in Rotterdam opgenomen Who Am I, al is nog niet alles gladgestreken. Hoe kan het bijvoorbeeld dat Chan, een lijfwacht van de Chinese keizer, in 1880 wel wat Engels spreekt, maar de indianen die hij tegenkomt die taal in het geheel niet machtig zijn? Via de ondertiteling kunnen we toch volgen wat ze zeggen als Chan met een meisje van de stam is getrouwd: "Vecht-in- een-jurk is een rare snuiter, maar hij is gelukkig geen blanke." Ook de joviale humor en de luchthartige toon zijn gebleven.

Het probleem van Chans slechte Engels wordt in Shanghai Noon ondervangen door hem een partner met flux de bouche te geven, een outlaw met het haar van Robert Redford die beter babbelt dan schiet. Owen Wilson speelt hem als een in het Westen verdwaalde Beach Boy. Samen zoeken ze een door een stoute Chinees ontvoerde prinses, die Chon Wang weer terug naar Peking moet brengen.

Chans films stralen op de een of andere manier onschuld uit. Misschien worden ze ook daarom zo vaak vergeleken met Amerikaanse slapstick uit de jaren twintig en dertig. Het is een soort onschuld die gepaard gaat met poep- en piesgrappen en een aangenaam gebrek aan pretentie. Zelfs over de nog steeds door hem zelf uitgevoerde stunts is Chan nooit arrogant. Hij brengt ze met de gratie die moeilijk makkelijk laat lijken. Dat met die dennenbomen, dat was echt mooi.