In: 14 theaters

De Niro en Hoffman streven vergeefs naar authenticiteit

Groezelig grotestadssprookje

Door BIANCA STIGTER
Robert De Niro is al jaren een van de beste acteurs ter wereld en voor Philip Seymour Hoffman geldt sinds kort hetzelfde. De Niro hielp mee Mean Streets, Taxi Driver en nog een paar andere films klassiek te maken, Hoffman viel op in bijrollen in recente toppers als Happiness, Boogie Nights en Magnolia.

Zijn vertolking van de eenzame hijger in Todd Solondz' Happiness is huiveringwekkend en onvergetelijk.De Niro en Hoffman spelen nu samen in Flawless van Joel Schumacher. De belangrijkste personages in deze film zijn een gepensioneerde bewaker die een beroerte krijgt en een dikke travestiet, de moeder van een groep mooie jonge drag queens. Ze wonen tegenover elkaar in een verloederd hotel op de Lower East Side in New York en schreeuwen door de luchtkoker verwensingen naar elkaar. Het uitgangspunt van Flawless is eenvoudig. Macho's haten homo's en daarom haten homo's macho's.

Het is niet moeilijk te raden wie welke rol speelt in Flawless. De Niro is de macho, Hoffman de homo. De acteurs hebben zich terdege op hun rollen voorbereid.Volgens de persmap bezocht De Niro ziekenhuizen en revalidatiecentra en liet hij gewichten voor in zijn schoen en protheses voor in zijn mond maken; Hoffman leerde pianospelen, praatte met travestieten en transseksuelen en bezocht clubs waar drag queens optreden. Hun research lijkt uit hun spel af te lezen. De Niro heeft een authentiek scheef mondje en een spierloos been, Hoffman heeft zijn lage stem hees gemaakt omdat hoog niet haalbaar was en verbergt zijn massieve lijf achter voortdurend bewegende handen.

Ze hadden zich de moeite kunnen besparen. Al dat streven naar authenticiteit is vergeefs in een film die verder geen enkele moeite doet om iets met de werkelijkheid te maken te hebben. Het talent van De Niro en Hoffman is in Flawless niet meer dan een toefje peterselie op een magnetronmaaltijd.

Flawless werd geschreven en geregisseerd door Joel Schumacher, een weinig fijnzinnige filmmaker. Hij maakte onder meer de laatste twee Batmanfilms en de abjecte thriller 8 mm. Flawless ziet er door de aanwezigheid van Hoffman en een paar echte drag queens (onder wie de wonderschone Nashom Benjamin, die opzienbarend Marilyn Monroe kan nadoen) en door de decors van Jan Roelfs wel goed uit, als een groezelig grotestadssprookje. Maar personages en plot vertellen een ander verhaal. Het gekste is nog wel dat Schumacher zoveel verwikkelingen nodig heeft om zijn hoofdpersonen tot elkaar te laten komen. Er zijn hoeren, gangsters achtervolgingen en lijken voor nodig. Schumacher geloofde kennelijk niet dat zijn personages gewoon door elkaar beter te leren kennen hun vooroordelen kwijt zouden raken. Pas onder de eindcredits zien we De Niro en Hoffman echt eens lang achter de piano zitten. Het gevolg van de malle plot vol obligate wendingen is dat je niet kunt geloven dat de bewaker zijn mening over homo's aan het eind van de film heeft herzien. Deze ene is alleen wel aardig.