F I L M V O O R A F :
Flarden van iets moois
PIETER STEINZ
Talent schept
verantwoordelijkheid, zegt een door John Malkovich gespeelde clown in
Shadows and Fog. En de eerste verantwoordelijkheid van de
kunstenaar is om nooit voorspelbaar te zijn. Dus maakte Woody Allen van
zijn 21ste film geen komedie of hilarische parodie, maar een serieus
drama - zoals hij eerder Annie Hall liet volgen door
Interiors en Radio Days door September.
Allens thematiek blijft natuurlijk dezelfde, of hij nu een musical maakt
of een pseudo-documentaire. Ook in Shadows and Fog gaat het om
het in elkaar overvloeien van fantasie en werkelijkheid. De
hoofdpersoon, Kleinman (Allen), wordt midden in de nacht uit zijn bed
gehaald om mee te helpen bij het zoeken naar een moordenaar. Tussen de
schaduwen en de mistflarden van de nachtelijke stad verandert zijn
leven: hij verlaat zijn vrouw, verliest zijn baan, ontmoet de artiesten
van een rondreizend circus (onder wie degenslikster Mia Farrow en
slangenmens Madonna) en wordt uiteindelijk het hulpje van een
illusionist. Vanzelfsprekend valt niet uit te sluiten dat de brave
burger alles gedroomd heeft, want, zoals de sleutelzin uit de film
luidt, "The night is a free feeling".
Kafka is nooit ver weg in deze claustrofobische film, die met zijn
contrastrijke zwart-witfotografie (van Carlo Di Palma) zwaar leunt op
het Duitse expressionisme. De studiofilms M (Eine Stadt sucht einen
Mörder) van Fritz Lang en Sunrise van F.W. Murnau waren
Allens voorbeelden, maar hij varieerde daarop met eigen stijlgrapjes:
lange takes, een minimum aan cross-cutting en een maximum
aan backlight. Prachtig is de tafelscène in een bordeel,
waarin Allen de camera langzaam rond laat gaan zonder zich erom te
bekommeren of de acteurs in beeld zijn op het moment dat ze wat zeggen.
Tot hardop lachen dwingt Shadows and Fog niet, al bevat de film
genoeg amusante scènes. Allens ode aan de vroeg-Europese
filmgeschiedenis moet het behalve van de schitterende cast (ook nog
Donald Pleasence, Lily Tomlin, Jodie Foster en John Cusack) en het
perverse moralisme (angst en lijden bevorderen de solidariteit) vooral
hebben van de sfeer. Nog jaren na het zien van Shadows and Fog
zullen de beelden van het mistige stadje met de markante bewoners op
het netvlies hangen - als de flarden van een mooie droom waarvan je het
fijne niet meer kunt herinneren.
Shadows and Fog (Woody Allen, VS, 1992), zondag, Fox8, 22.00-
23.30u.