|
T I T E L : |
The Million Dollar Hotel |
R E G I E : |
Wim Wenders |
M E T : |
Jeremy Davies, Milla Jovovich, Mel Gibson, Jimmy Smits, Peter Stormare, Amanda Plummer, Tim Roth |
In: 7 theaters
Wenders stopt hotel vol clichés
Door HANS BEEREKAMP
Volgens Wim Wenders ruikt het op
de meeste etages van het Frontier Hotel naar urine en marihuana. Het
gebouw in Los Angeles, dat volgens een lichtreclame op het dak ooit The
Million Dollar Hotel heette, moet betere dagen gekend hebben.
Het idee om er een film te situeren kwam van de Ierse rockster Bono (U2), die als
coproducent van Wenders' The Million Dollar Hotel optrad. Het
idee laat zich misschien nog iets beter omschrijven als een speelfilm
met documentaire elementen over een door junks en andere paria's bewoond
monument van vergane glorie. Alleen is er in de uiteindelijke film
weinig overgebleven van die documentaire elementen. Alle bewoners worden
gespeeld door acteurs, die veel plezier lijken te hebben in het
creëren van personages waar een schroefje aan los zit. Zo werd
The Million Dollar Hotel een soort van poor man's One Flew
over the Cuckoo's Nest, met alle clichés die je dan
verwachten kunt: een handige jongen die zich een indiaan waant (Jimmy
Smits), een flets meisje (Milla Jovovich, de favoriete actrice van Luc
Besson), een licht achterlijke jongeman (Jeremy Davies), een rare oude
dame (Gloria Stuart uit Titanic) en een gek die denkt dat hij een
van The Beatles is (Peter Stormare). Nadat een van de andere bewoners
(Tim Roth in een heel klein gastrolletje) van het dak gevallen (geduwd?
gesprongen?) is, komt een FBI-agent de zaak onderzoeken. Niemand minder
dan Mel Gibson speelt dat personage, die ook wel wat van een gek heeft:
een wandelende persiflage op clichés uit Amerikaanse
misdaadfilms, van wie de tics al snel door de andere gekken overgenomen
worden.
Als dat alles is wat overgebleven is van Wenders' haat-liefde-
verhouding tot de Amerikaanse cinema, dan is dat niet veel. The
Million Dollar Hotel doet heftig terugverlangen naar de tijd dat
Wenders nog aandacht en liefde had voor het ambacht van filmmaker. Zijn
laatste productie is een lui in elkaar geflanst filmpje, dat zichzelf
veel te serieus neemt, maar zo goed als niets om het lijf heeft.
|
NRC Webpagina's
17 MEI 2000
|