NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

DE INAUGURATIE van Poetin gisteren in het Kremlin is soberder verlopen dan vier jaar geleden, toen Jeltsin voor de tweede keer werd geïnstalleerd, en sceptischer ontvangen dan in 1991 toen dezelfde Jeltsin de hoop der natie was.

Volgens Jeltsin, eregast bij de plechtigheid, is deze wisseling van de macht uniek omdat het voor het eerst in de geschiedenis is dat een andere heer vrijelijk zijn zetel in het Kremlin kan innemen. Formeel is dat juist. Feitelijk is het ijdele onzin. Gor batsjov ruimde acht jaar geleden ook vreedzaam het veld toen er voor hem op democratische wijze geen eer meer te behalen was. Het nieuwe Rusland heeft tenminste twee vaders. Jeltsins jubel is daarom ook door andere motieven ingegeven. De machtsoverdracht aan Poetin markeert weliswaar het verlangen van het volk naar een jonge technocratie die geen politieke spelletjes speelt, maar weerspiegelt eveneens de continuïteit waaraan het establishment behoefte heeft.

Eind maart is Poetin verkozen. In zijn verkiezingscampagne heeft hij beloofd een einde te maken aan de politieke macht der 'oligarchen'. De periode tussen verkiezingen en inauguratie is niettemin geruisloos verlopen. Poetin heeft als een bezetene rondgereisd, terwijl in het Kremlin veel bij het oude is gebleven. De media die niet permanent naar het pijpen van de centrale macht dansen, worden gepest. Het hoofd der presidentiële administratie (een schaduwregering) heeft niet hoeven solliciteren hoewel hij een protégé is van Berezovski, de meest mediamieke en minst bescheiden oligarch. De nieuwe premier, Kasjanov, heeft ook al geen onbevlekt blazoen. En ondertussen woekert de Tsjetsjeense oorlog voort, zonder dat de president in staat of bereid lijkt een politieke opening te creëren.

DAT SPOORT met Poetins belofte dat er van hem geen 'wonderen' verwacht moeten worden maar slechts noeste arbeid in het 'staatsbelang'. Het illustreert evenzeer dat hij tussen twee vuren zit. Poetin is een kind van de oligarchie die rust aan het front wil. Tegelijkertijd is hij ook de tolk van een nationaal gemoed dat respect eist voor het 'grootse' Rusland en revanche bijvoorbeeld in Tsjetsjenië denkt te vinden.

Het is dus nog te vroeg om Poetin te beoordelen. Dankzij de olieprijs heeft hij speelruimte. Maar als hij die niet aanwendt voor hervormingen terwille van een rechtstaat waar het goed investeren is, loopt hij sneller tegen zijn grenzen op dan goed is voor zijn politieke prestige onder het Russische volk.

( a d v e r t e n t i e s )