Tobey Maguire
In een reeks profielen van
hedendaagse filmsterren deze week Tobey Maguire, die nu in de western
'Ride With The Devil' speelt.
'Beste mannelijke hoofdrol' was een van de weinige belangrijke categorieën waarin Lasse Hallströms The Cider House Rules niet voor een Oscar werd genomineerd. De vertolker, Tobey Maguire, is vooralsnog bekender als lid van Leonardo DiCaprio's 'pussy posse' dan als acteur. Maar Maguire kreeg voor zijn ingetogen vertolking van de wees Homer Wells in The Cider House van collega's veel lof. Jack Lemmon vindt Maguire een van de beste jonge acteurs die hij ooit heeft gezien. Michael Douglas vergelijkt hem met Spencer Tracy en Humphrey Bogart. En Michael Caine, die voor zijn bijrol in The Cider House wel bekroond werd, bewondert de manier waarop zijn jonge tegenspeler zijn techniek weet te verbergen. Het zijn grote complimenten voor een acteur die eruitziet alsof hij net ontbeten heeft met een groot bord cornflakes en nu wat schaapachtig op de schoolbus staat te wachten. Maar Maguire is ouder dan hij lijkt en hij begon als jonge tiener al met acteren.
Tobias Vincent Maguire (Santa Monica, Calfornië, 27 juni 1975) wilde eigenlijk kok worden, maar dat veranderde toen zijn jonge moeder hem honderd dollar beloofde als hij op school in plaats van kook- acteerlessen zou nemen. Bij een auditie voor een tv-serie ontmoette hij Leonardo DiCaprio, die sindsdien zijn beste vriend is, al gingen de grote rollen in het begin altijd naar DiCaprio. Ook Maguire deed auditie voor This Boy's Life (1993), de film met Robert DeNiro die DiCaprios carrière in gang zette. Maguire speelde er in bijrolletje in. De vrienden speelden twee jaar geleden weer samen in Don's Plum, maar Maguire was niet tevreden over zijn spel in deze kleine onafhankelijke film. DiCaprio hielp zijn vriend met het afdwingen van een Amerikaans vertoningsverbod.
Maguire's eigen doorbraak kwam in 1997 met The Ice Storm, Ang Lee's portret van de kilte in Amerikaans suburbia in het begin van de jaren zeventig. Daarna volgde, na bijrollen in Woody Allen Deconstrcting Harry en Fear and Loathing in Las Vegas van Terry Gilliam, Pleasantville van Gary Ross. In deze film speelt Maguire een ongelukkige puber die in een Amerikaanse sitcom uit de jaren vijftig terecht komt. Maguire lijkt zijn rollen zorgvuldig te kiezen. Toch heb ik als ik hem aan het werk zie altijd het gevoel hij nog liever in een andere film had gespeeld. Maguire is een meester in het uitstralen van verlangen. Hij is er zo goed in dat het niet tot zijn personages beperkt blijft, maar op hemzelf als acteur terugslaat. Misschien is hij er dus wel te goed in. Aan de andere kant hebben veel geliefde acteurs een dubbelzinnige uitstraling die ze van film tot film met zich meedragen. Spot die romantiek verzacht, droefheid die hardheid een reden geeft. Maguire laadt in zijn jongensschapen een aandoenlijk begeren.
3 MEI 2000
| Meer sterren |