In: 12 theaters

Liefde overwintin Spaans drama

Door BAS BLOKKER
Solas is een raadsel. Niet de film zelf, die is zo ongeveer het tegendeel van een raadsel. Op alles wat regisseur Benito Zambrano laat zien, heeft hij een stickertje aangebracht: 'dit is wat ik bedoel'. En mocht het stickertje onleesbaar zijn, dan kun je altijd terecht bij de uithangborden, de wegwijzers en de spandoeken van Zambrano. Solas is overduidelijk.

Oude moeder trekt tijdelijk in bij haar verbitterde dochter Maria. Waarom is Maria (Ana Fernández) zo bitter? Omdat alle mannen klootzakken zijn: haar vader blaft, haar minnaar blaft, haar baas blaft. Hijos de puta! Dat zijn het.

Alleen die oude buurman is hardnekkig aardig. Hij breekt eerst door de zwijgzaamheid van Maria's moeder heen, dan, via haar, door het harde pantser van Maria. Liefde overwint en in die zin zou je de film troostrijk kunnen noemen.

Maar in Solas zit noch de romantische poëzie van, zeg, Porgy and Bess, noch de poëzie van het alledaagse waar het Italiaanse neo-realisme zoveel oog voor had. Alle gebaren, alle scènes zijn tegelijkertijd gewoon en functioneel - zodat je voortdurend het idee houdt naar iets banaals te kijken, zonder dat het echt wil worden.

Eén moment zou je misschien neo-realistisch poëtisch kunnen noemen. Als de oude moeder staat te praten en haar bus komt aan. Ze haast zich naar de halte, wenkt de chauffeur en gaat voorlangs naar de ingang. Geen moment maakt de bus aanstalten te vertrekken vóór zij binnen is, dus haar gebaar verwijst alleen maar naar haar angst om te laat te zijn. Eén veelbetekenend gebaar in ruim anderhalf uur film - wat is dan het raadsel van Solas? Dat de film een publieksfavoriet was tijdens het Rotterdams Filmfestival en dat hij op de populairste film website een waardering van 8,6 krijgt. Er moet een schreeuwend tekort zijn aan liefde die overwint.