In: 73 theaters

Charmante fantasie over Marsvlucht

Door DANA LINSSEN
Het verbluffendste van Mission to Mars is misschien nog wel het gemak waarmee frisdrank van Dr. Pepper en de smarties van M&M's een cruciale rol spelen in het welslagen van een reddingsexpeditie naar Mars.

Dit vernuftige staaltje product placement is zo ingenieus in het scenario geschreven dat het ondenkbaar is dat de expeditieleden ooit zonder wegvliedende cola het lek in hun ruimteschip hadden gevonden. Of de oorsprong van het aardse leven hadden ontdekt zonder de felgekleurde snoepjes waarmee ze tijdens hun reis zwevende DNA-puzzels maken om de tijd te doden. En hoewel de makers van Mission to Mars naar eigen zeggen hebben geprobeerd om de wederwaardigheden van een Marsexpeditie zo realistisch mogelijk te verfilmen, doet de film verfrissend weinig moeite om te verdoezelen dat er soms gewoon met schaalmodellen en achtergrondprojecties is gewerkt, in plaats van met geavanceerde computeranimaties.

Mission to Mars is een en al jongensboekenromantiek. Tim Robbins en Gary Sinise zijn astronauten die al hun hele leven naar de rode planeet willen. En omdat ze hun ogen van voorpret kunnen laten twinkelen, zie je de kleine dromertjes die ze ooit waren op hun gezicht weerspiegeld.

Brian De Palma hanteert in zijn eerste sciencefictionfilm precies dezelfde schenkmaat als waarmee hij in het verleden in talloze thrillers en actiefilms de spanning kunstig wist te doseren. Vandaar dat hij van een mager uitgangspunt een heel redelijke film wist te maken, waarin zelfs het naar transcendent gedachtegoed neigende einde acceptabel aandoet. Een film die ondanks z'n futuristische setting geruststellend ouderwets aandoet, waarin nauwelijks geweld zit, maar wel een memorabele sterfscène, Mars precies zo rood en stoffig is als je je altijd al had voorgesteld, die op punten verliest van alle sciencefictionfilms die er de afgelopen jaren zijn gemaakt en door z'n charme de vergelijking glansrijk doorstaat.