In: Desmet, De Uitkijk, Amsterdam; Babylon, Den Haag; Cinerama, Rotterdam

Chinees badhuis als veilige haven

Door DANA LINSSEN
Ergens in het noorden van China is een gebied waar water zo schaars is dat de mensen mijlenver moeten lopen om een bad te nemen, vertelt de oude meneer Liu, eigenaar van een badhuis in Peking op een avond aan een klant.

Of het een grapje van regisseur Zhang Yang is dat de stoffige mannen en vrouwen die hij vervolgens voor het geestesoog van meneer Liu tevoorschijn tovert, allemaal een smoezelig handdoekje om hun hoofd dragen, weet ik niet. Net zoals ik eerst dacht dat het heerlijk is om in een eenpersoonswasstraat te kunnen douchen, terwijl allerlei roterende borstels je lichaam masseren en je kleren ondertussen chemisch gereinigd worden. Maar dat openingsvisioen van Shower blijk ik te moeten interpreteren als een nachtmerrie, want in Shower wordt respect voor traditionele Chinese waarden gepredikt en daar hoort douchen niet bij. Daarom speelt de film die misleidend 'Shower' heet zich ook in een badhuis af, een idyllische microkosmos waarin alle menselijke eigenaardigheden naast elkaar mogen gedijen.

Shower is een hele lieve film met een hele lieve boodschap. Het badhuis van meneer Liu is een veilige haven waar mannen kunnen schuilen voor hun kijvende wijven, contactgestoorde jongens luidkeels 'O sole mio' mogen bleren en heel veel oude mannetjes hun dagen slijten. Liu lijmt huwelijken en wijst woekeraars de deur en elke avond rent hij hetzelfde rondje door het park met zijn geestelijke gehandicapte zoon. De idylle wordt verstoord als het badhuis met sluiting bedreigd wordt en de oudste zoon terugkeert. Maar meer dan een rimpeling op het gladgestreken oppervlakte van de film geven deze potentiële conflicten niet te zien. En zo wordt er wel meer aangestipt en weer weggewassen: voorzichtige kritiek op de teloorgang van de Chinese tradities, een pleidooi voor meer respect. En dan gauw weer wat folklore voor de buitenlandse markt erin of een verhaaltje, wat op een andere manier nog eens moet vertellen waar de film niet te diep op wil ingaan. En anders zijn er nog altijd die leuke Chinese clichémannetjes, die ook weer zo schattig in beeld zijn gebracht en vol van onschuldige humor. Als er films zouden bestaan waar je je nog beter van gaat voelen dan van een onvervalste feelgoodmovie, dan is Shower (publieksfavoriet op het Filmfestival Rotterdam) er daar een van. Hij behaagt tot je er iebel van wordt.