In: Het Ketelhuis, Amsterdam

Nachtmerrie slaat op hol en struikelt

Door HANS BEEREKAMP
Het idee van Cross Fate, de eerste lange speelfilm die de in Nederland wonende Argentijnse cameraman Nestor D. Sanz regisseerde, is op z'n minst interessant. De low budget-productie, die Sanz ook zelf schreef, draaide en monteerde, beziet Nederland door de ogen van een allochtoon, een Turkse kammenverkoper (Behrouz Seiri). In zijn oververhitte gemoed vat een nachtmerrie post, over een volk dat wil dat je steeds maar kopjes koffie drinkt en gezellig doet, maar niet goed overweg weet te gaan met heftige emoties.

Sanz maakt een erger karikatuur van de Nederlanders dan zijn voormalige landgenoot Alejandro Agresti ooit geschetst heeft. Daar is weinig op tegen, behalve in een als racistisch te interpreteren scène waarin Sanz suggereert dat in Europa Afrikaanse inboorlingen als politieagent worden aangenomen.

Cross Fate is een film zonder enige nuance: van het begin tot het eind slaat Sanz dezelfde hysterische toon aan, die van een uit de hand gelopen nachtmerrie. Daardoor wordt het moeilijk Cross Fate, zelfs als vormexperiment, serieus te nemen. De op video gedraaide film ligt voor het grootste deel beneden professioneel niveau, voor wat betreft de verzorging van de visuele vormgeving en het acteren. Er wordt geschreeuwd en getierd, er worden mitrailleurs leeggeschoten en het scenario volgt onbegrijpelijke kronkels. De titel verwijst vermoedelijk woordspelig naar de cross fade of overvloeier, een montagetruc die Sanz niet erg consequent toepast en er in dit geval aan de haren bijgesleept is.

Sanz' Cross Fate is een probeerseltje, dat misschien een aardige film van tien minuten had kunnen opleveren. Als lange speelfilm is het ver beneden de maat van zelfs een low budget-bioscoopfilm: de koortsdroom van een immigrant in Nederland verdient een betere uitwerking.