Sylvia Kristel

In de reeks profielen van sterren deze week Sylvia Kristel, ooit heel succesvol in de sector very soft porno en nu graag geziene gastster in Nederlandse en Belgische producties.

Door HANS BEEREKAMP

Het aantal films waarin Sylvia Kristel (Utrecht, 28 september 1952) gespeeld heeft, valt moeilijk eenduidig vast te stellen. Er zitten nogal wat obscure titels tussen, die uitsluitend op video verkrijgbaar zijn. Internet Movie Data Base komt tot 44 titels.

Een groot deel van de filmografie bestaat uit rollen die eerder poseren dan acteren vereisten. In de jaren zeventig was La Kristel een van Nederlands best verkopende exportartikelen, en wel in de sector very soft porno: het genre, waarin fraai uitgelichte plaatjes onder begeleiding van zoetige muziek veel suggestief naakt presenteren, zonder expliciet verbeelde geslachtsdaden, staat zelfs min of meer bekend als Emmanuelle-films. Just Jaeckin maakte met de eerste Emmanuelle in 1974 een wereldster van de op de nonnenschool opgevoede Utrechtse. In totaal zou Kristel in negen films spelen die de naam Emmanuelle in de titel voeren.

Het aardige van Kristel is dat ze recht op haar doel af gaat. Na een piepklein debuutrolletje in Because of the Cats (Fons Rademakers, 1972) en de verkiezing tot Miss TV Europe, speelde ze in Frans Weisz' Naakt over de schutting (1973) min of meer zichzelf: een meisje dat besloten had in korte tijd wereldberoemd te worden.

Toch waren er al vrij snel ook films waarin Kristel bewees wel degelijk te kunnen acteren. De regisseurs behoorden niet tot de geringsten: Alain Robbe-Grillet (Le jeu avec le feu, 1974), Claude Chabrol (Alice ou la dernière fugue, 1976), Walerian Borowcyk (La marge, 1976) en Roger Vadim (Une femme fidèle, 1976). Ook maakte ze twee uitstapjes naar Hollywood, voor Concorde-Airport '79 (als stewardess tegenover Alain Delon) en The Nude Bomb (Clive Donner, 1980).

Een serieuze carrière werd echter verhinderd door constante problemen met het uitgavenpatroon van de ster, die haar in de armen bleven drijven van producenten met minder artistieke overwegingen. Een huwelijk met de Franse producent Philippe Blot leek even de uitzondering op de regel, maar liep ook uit op een drama.

Kristel keerde terug naar Utrecht, en woont nu al enige tijd in Brussel. Ze wordt vaak gevraagd voor gastrollen in Belgische en Nederlandse producties, en doet dat soms heel aardig. Naast een rol in de soapserie Onderweg naar morgen (1993) was ze onder meer te zien als koerierster in Pastorale 1943 (Wim Verstappen, 1978), als bordeelhoudster in An Amsterdam Tale (Dorna de Rouveroy, 1999) en in twee films van Robbe de Hert, Gaston's War (1997) en binnenkort Lijmen/Het been. De kleine rol van een routineuze, keiharde advocaat in Film 1 (Willem Wallyn, 1999) is zelfs erg goed.

Arthur Kristel, Sylvia's zoon bij Hugo Claus, debuteerde vorig jaar in Herman van Veens Nachtvlinder. Ook hij blijkt in die rol geen hoogvlieger, maar veel beter dan verwacht kon worden, in de context van de rest van de film.

Meer sterren