In: 45 theaters

Jacht op Ashley Judd

Door HANS BEEREKAMP
Er gebeurt weinig in de thriller Double Jeopardy dat de ervaren bioscoopbezoeker al niet vaak heeft gezien; waarschijnlijk is dat ook de voornaamste reden van het relatief grote succes in Amerika voor deze niet erg inventieve of intelligente formulefilm.

De regie van de Australische veteraan Bruce Beresford is niet slecht, maar adequaat, en de kijker voelt zich helemaal thuis, ook bij de casting van Tommy Lee Jones als achtervolger van een ten onrechte van moord op haar echtgenoot veroordeelde vrouw (Ashley Judd). Hij deed immers hetzelfde in The Fugitive, al was de prooi toen Harrison Ford.

Zes jaar heeft Judd moeten brommen, nadat ze overdekt met bloed was aangetroffen op een zeilboot en haar man spoorloos was verdwenen. Al snel ontdekt ze dat die man (Bruce Greenwood) helemaal niet dood is, maar met haar zoontje en een wederzijdse vriendin leeft van de aan het kind uitgekeerde levensverzekeringspremie. Op advocaten vertrouwen heeft geen enkele zin, dus volgt ze een tip op van een medegevangene: ze kan de ploert straffeloos vermoorden, want een clausule in de Amerikaanse grondwet vrijwaart elke burger van het tweemaal veroordeeld worden voor dezelfde misdaad. Die premisse roept wel een paar aardige juridische vragen op. Wat zou er bijvoorbeeld gebeuren wanneer Judd haar man ernstig verwondt, maar hij blijft leven? En is een onder heel andere omstandigheden gepleegde moord wel dezelfde misdaad?

Scenarioschrijvers David Weisberg en Douglas S. Cook houden zich niet bezig met zulke futiliteiten, en richten zich liever op de achtervolging van de voorwaardelijk in vrijheid gestelde Judd door reclasseringsofficier Jones, die haar ook een steeds begeerlijker vrouw gaat vinden.

Beresford was lang geleden een ongelijkmatig regisseur, op z'n best in psychologische en rechtbankdrama's, zoals het showproces van een Britse krijgsraad tegen Australische deserteurs (Breaker Morant) of subtiele observaties in broeierige zuidelijke drama's als Tender Mercies. Tegenwoordig is hij in Hollywood een naam, een label, dat je kunt hangen aan Sharon Stone in de gevangenis (Last Dance) of Tommy Lee Jones als jager. De film zal vooral de geschiedenis ingaan als de doorbraak van Ashley Judd, een weinig opwindende persoonlijkheid met een moeder en zuster die als countryzangers succes hebben. Na jaren van bijrollen en een hoofdrol in de onafhankelijke film Ruby in Paradise (1993) bereikt Judd met deze dankbare rol van weerbaar slachtoffer eindelijk de sterstatus.