In: Het Ketelhuis, Amsterdam.

Documentaire over jonge tienermoeders

Door HANS BEEREKAMP
Thematisch zijn veel van de documentaires van Karin Junger onderling consistent. Junger won in 1989 de Joris Ivens Award voor Birthplace Unknown over de vragen die een bijna volwassen adoptiekind zich stelt over zijn afkomst. Daarna ging In alle stilte over de dwang die ongehuwde moeders vroeger ondervonden om hun kind af te staan en in haar laatste film Chickies, Babies & Wannabees volgde de filmmaakster twee Creoolse alleenstaande tienermoeders uit Amsterdam-Zuidoost.

Een van de vragen die in die documentaire opgeroepen worden, is of de samenleving het recht heeft om zich te bemoeien met de opvoeding en kinderverzorging door een jonge, ongehuwde moeder. De beelden van maatschappelijk werksters die een aanstaande moeder in een opvanghuis indringend ondervragen over hoe ze haar taken denkt aan te pakken, maken in ieder geval duidelijk dat deze benadering weinig zoden aan de dijk zet. De beide meisjes, Melissa en Denise, beiden 16 bij de geboorte van hun kind, lijken voortdurend op te lopen tegen een witte muur, van bevoogding en onbegrip.

Het mede daardoor gegroeide wantrouwen heeft ook problemen opgeleverd bij het maken van de documentaire. Een van de meisjes maakt de indruk weinig enthousiast mee te werken, en in combinatie met de tegenzin die Junger zegt te hebben ondervonden van hulpverleners, uit angst voor 'stigmatisering' van jonge zwarte moeders, lijkt de film niet erg goed tot de kern te kunnen doordringen. Het is vooral een verslag van moeizame toenaderingspogingen, van stekeligheid en soms onverhulde woede. Natuurlijk is het mooi om al in de openingsscène te zien hoe Melissa een pony een klap voor het hoofd verkoopt, maar dat schept weinig helderheid.

Chickies, Babies and Wannabees geeft een oppervlakkig inkijkje in een wereld die ten onrechte slechts bij uitzondering in documentaires aan bod komt. Er worden geen antwoorden gegeven, maar steeds nieuwe vragen opgeworpen. Waarom anti-conceptie een taboe is in dit milieu, bijvoorbeeld, en of het krijgen van een kind een intuïtieve daad van verzet is. De over een lange periode gedraaide documentaire is een inconsistente mislukking, maar wel een die nieuwsgierig maakt naar eventuele nieuwe pogingen in dezelfde richting.