In: Tropeninstituut, Amsterdam (do), daarna tournee langs verschillende filmtheaters

Verkracht in Tanger en opgejaagd door de corrupte politie

Door HANS BEEREKAMP
Net als de in Parijs geboren regisseur Nabil Ayouch (1969) keert de hoofdpersoon van zijn debuutfilm Mektoub na een lang verblijf in het buitenland terug naar Marokko. De hernieuwde kennismaking valt voor het filmpersonage niet mee. Een in Amerika opgeleide Marokkaanse oogarts neemt deel aan een congres in Tanger.

In een luxe hotel wordt de gast door het personeel bedwelmd met een slaapmiddel in de champagne, en zijn jonge bruid wordt ontvoerd en verkracht door hooggeplaatste burgers. Niemand wil haar geloven, nadat ze de volgende ochtend op straat is gegooid, maar samen met haar man vindt ze een videocassette met de bewijzen. Corrupte politiechefs zitten eveneens in het complot, en het jonge paar moet vluchten, dwars door Marokko.

Deze onwaarschijnlijke vertelling is gebaseerd op ware gebeurtenissen. Road movie, thriller en liefdesgeschiedenis in een enkele film gecombineerd, is Mektoub dus ook nog eens het portret van een corrupte samenleving en van een desillusie over het land van herkomst. De debuterende Ayouch heeft wel veel hooi op de vork genomen in zijn Frans-Marokkaanse coproductie. Het meest spannende is dat de onbestemde dreiging van een vreemde, perverse cultuur (vergelijkbaar met bij voorbeeld het Venetië in Paul Schraders The Comfort of Strangers) dit keer geen fictie is, maar een aanklacht tegen een cultuur die de hoofdpersonen eigenlijk niet zo vreemd is.

Mektoub is in principe opwindend genoeg om de regisseur zijn onhandigheid te vergeven, maar dat zou niet gepast zijn bij een film die deel uitmaakt van de zogeheten Wereld Cinema Tour, een circuit van films uit ontwikkelingslanden die op eigen benen willen staan.