In 45 theaters

Verrassende komedie

Door DANA LINSSEN
Bowfinger is een van de weinige films over filmmaken die niet alleen bedoeld is om critici te plezieren. Door de aanwezigheid van supersterren Eddie Murphy en Steve Martin is de film verzekerd van een groot publiek en de samenwerking van regisseur Frank Oz, producent Brian Grazer, acteur-scenarioschrijver Martin en hoofdrolspeler Murphy is bij eerdere gelegenheden in wisselende constellaties beproefd en succesvol gebleken (The Nutty Professor, Roxanne, In & Out en de remake van Little Shop of Horrors). Als zo'n team de krachten bundelt om een film te maken over datgene waar ze het meeste van afweten, namelijk filmmaken, maar vooral over de lol ervan, maakt dat nieuwsgierig.

Bobby Bowfinger (Martin) is een half mislukte maar altijd enthousiaste filmregisseur die in de marge van Hollywood al jaren probeert die ene film te maken die zijn definitieve doorbraak zal betekenen en zijn schoorsteenmantel met Oscars vullen. Hij heeft haast, want hij is al acht- of negenenveertig en bij vijftig beginnen ze je te ruiken. Hij vertegenwoordigt alle talenten en karaktereigenschappen van illustere B- filmmakers als Ed Wood en Roger Corman (de film ging dit jaar tijdens het Filmfestival Locarno in première als hommage aan de tweede generatie Roger Corman-regisseurs die daar in een grootscheeps retrospectief verzameld waren). En nu heeft hij hét scenario in handen. 'Chubby Rain' moet de ultieme sciencefictionfilm worden over buitenaardse wezens die in de vorm van regendruppels de aarde willen veroveren. Het enige probleem is een beroemde hoofdrolspeler, want die kost in tegenstelling tot de special effects-afdeling van deze film veel geld. De oplossing is even geniaal als eenvoudig: laat hem niet weten dat hij meespeelt.

Gelukkig is actiester Kit Ramsey (Murphy) van zichzelf al geschift genoeg om te geloven dat hij wordt achtervolgd door boosaardige buitenaardsen. Zijn ontmoetingen met hysterische androïden, exploderende politieagenten en geniepige mannetjes van Mars zijn dan ook authentieker dan Bowfingers crew had durven dromen.

Alle grappen over Hollywood, filmmaken en het verlangen naar erkenning zijn door Martin en de zijnen op inventieve en vakkundige wijze binnenstebuiten gekeerd en geassembleerd tot een volstrekt originele film die desondanks een feest van herkenning is. De aanstekelijke humor van Bowfinger zit verweven in alle aspecten van de film, van verhaal en karakterisering tot in de visuele uitwerking, en vooral in het spel van de acteurs. Naast Murphy in een van zijn beste (dubbel- )rollen van de laatste tijd en een aangenaam milde Martin, schittert ook de verrukkelijke Heather Graham als steeds wereldwijzer wordende ingénue.

Bowfinger mag met recht een van de verrassingen van 1999 worden genoemd, die zowel een plezierig avondje uit garandeert, als de liefhebbers van dubbele bodems en cinefiele verwijzingen tegemoet komt (let bijvoorbeeld op de vele filmposters, -tijdschriften en -titels die in de film opduiken). Het is een bijna perfecte komedie over het feit dat plezier in filmmaken belangrijker is dan perfectie.