In: 10 theaters

Lesbische liefde tijdens oorlog in Berlijn

Door HANS BEEREKAMP
Nog lang niet alle verhalen uit de nazi-tijd zijn verteld. Het lijkt een goed teken dat het Duitse filmpubliek in groten getale afkomt op goed gemaakte, ontspannen de geschiedenis ontrafelende speelfilms over een periode die tot voor kort slechts pijnlijke confrontaties of schematisch helden- en schurkendom opleverde.

Comedian Harmonists was vorig jaar zo'n vlotte film over de teloorgang van een grotendeels joodse zanggroep, en dit jaar debuteert televisieregisseur Max Fräberböck met een speelfilm naar Erika Fischers op ware feiten gebaseerde bestseller Aimee & Jaguar. De beide hoofdrolspeelsters Maria Schrader en Juliane Köhler wonnen een Zilveren Beer tijdens het laatste filmfestival van Berlijn en het schrijnende lesbische liefdesverhaal werd een grote hit.

Wie de moeite neemt om te analyseren hoe het Duitse verleden verwerkt wordt in deze vertelling, tempert zijn euforie over het bestaan van 'lichte' films over Berlijn in de jaren veertig misschien toch een beetje. Eind 1943, begin 1944 zijn vier joodse vriendinnen de dans op wonderbaarlijke wijze nog steeds ontsprongen. In het hol van de leeuw, een bar voor hoge officieren, ontmoeten zij elkaar, flirten met andere dames en poseren, in ruil voor vervalste identiteitsbewijzen, naakt voor een fotograaf, die de pin-ups naar het Oostfront stuurt. Een van de vier, de gewiekste Felice (Maria Schrader), werkt voor een nazi- krant en schrijft onder de naam Jaguar liefdesbrieven aan een antisemitische huisvrouw, draagster van het Bronzen Moederkruis. Deze Lily (Juliane Köhler) verpacht haar hart aan de steeds onvoorzichtiger opererende aanbidster; Felice wordt opgepakt en vermoord, Lily's hart zal tot op de dag van vandaag, zo blijkt uit een flash-forward, gebroken blijven.

Toch mooi, zo'n romance die alle tegenstellingen overbrugt: een meeloopster die van een jodin houdt, en vice-versa. Aimee & Jaguar is een goed gemaakte, onderhoudende film, die net iets te gemakkelijk heenstapt over de bezwaren, die je tegen de strekking in zou kunnen brengen. Niet elk waar gebeurd verhaal hoeft voor zoete koek geslikt te worden, als de echte smaak zo bitter is. Sommige paradoxen getuigen van weinig wijsheid.