Kevin McKidd

In een reeks profielen van gezichtsbepalende hedendaagse sterren deze week Kevin McKidd, de krullenbol die in 'Trainspotting' voortijdig het loodje legde en nu een seksueel verwarde dertiger speelt in 'Bedrooms & Hallways'.

Door DANA LINSSEN

Was hij nou maar niet op vakantie gegaan. Dan was hij nu net zo beroemd als Ewan McGregor (Star Wars!) en Robert Carlyle (Bond!). Maar Kevin McKidd (1973, Elgin, Schotland) had nog een belofte aan zijn toenmalige vriendinnetje in te lossen en dus werden het twee weken Tunesië, terwijl zijn medespelers poseerden voor wat dé poster voor dé film van 1995 zou worden: Trainspotting. Nou had McKidd toch al niet de dankbaarste rol in die Pietje Bell-film over een groepje Schotse drugverslaafden. In plaats van Renton, Spud of Begbie heette zijn personage gewoon Johnny en als hij niet halverwege uit de film geschreven was omdat hij kort na zijn eerste shot aan aids stierf, dan was dat wel gebeurd omdat zijn karakter veel te aardig en te gezond was om te overtuigen als heroïneverslaafde. Ook in die andere Irvine Welsh-verfilming, The Acid House (1998) speelde hij weer een zachtaardige loser.

Kevin McKidd ziet eruit als een typische Noordengelse boy next door als het zo zou zijn dat alle gewone jongetjes ook gevallen engeltjes zijn. Zijn 'strawberry blonde' krullenbol, is noch koperrood, noch goudgeel, zijn bleekblauwe ogen doen minder aan die van Paul Newman denken dan aan een waterige Schotse winterdag en het littekentje tussen zijn wenkbrauwen herinnert ons eraan dat al die gevallen engeltjes zich vechtend een weg door het leven slaan. Zoals in zijn overrompelende filmdebuut in Gillies MacKinnons Glasgowse jeugdherinneringen Small Faces (1995), waarin hij de psychopatische bendeleider Malky Johnson met grote trefzekerheid neerzette, viriel en onberekenbaar en amper twintig.

Het leverde de in het theater van Edinburgh geschoolde McKidd nog twee bijrollen in MacKinnons films op: een naamloze patiënt met een oorlogstrauma in zijn Eerste Wereldoorlogdrama Regeneration (1997) en de ontheemde Duitse toerist Henning in de Marokkodroom Hideous Kinky (1998). Kleine rollen (die in Regeneration zelfs uncredited) die de aandacht op hun vertolker vestigden door zijn opvallende vermogen haarscherpe portretjes op de vierkante centimeter te schilderen.

In plaats van met Amerika te flirten stond McKidd ondertussen weer gewoon op de planken, op het Londense West End als Racines Britanicus tegenover Diane Rigg of in een Richard III- enscenering van de Royal Shakespeare Company. Want 'theater, dat is toch het ware'. Daarom valt hij ook zo op in Mike Leighs theatrale operettefilm Topsy-Turvy, die begin volgend jaar in de Nederlandse bioscopen wordt verwacht, waarvoor hij leerde zingen en gepruikt en gepoederd acteren. Voor een Schotse arbeiderszoon ligt het grote gebaar hem opvallend goed. Zou daarom zijn eerste echte hoofdrol in Rose Troches Bedrooms & Hallways als de seksueel verwarde middle class dertiger Leo een beetje teleurstellen? Want Kevin McKidd mag zichzelf dan wel met Hooglandse nuchterheid als 'a regular guy that plays regular guys' omschrijven, zijn onalledaagse personages zijn degenen die beklijven.

Meer sterren