Uitgebracht op huurvideo in de reeks Universal's Classic Monsters

Muziek van Philip Glass bij horrorklassieker 'Dracula'

Door BIANCA STIGTER
"Listen to them. Children of the night. What music they make." Het is een van de klassiek geworden zinnen - inclusief de intonatie van acteur Bela Lugosi - uit Dracula, de horrorklassieker van Tod Browning uit 1931. Het wolvengehuil waar de Transsylvaanse graaf het in deze monoloog over heeft, is de enige muziek die in de film te horen is.

Dracula is wel een geluidsfilm, maar Browning koos ervoor om er geen muziek in te gebruiken. Op de geluidsband zijn uitsluitend geluiden als het huilen van wind, het kraken van trappen en het wapperen van de zwarte cape van Lugosi te horen. Alleen bij de openingstitels zijn flarden uit Tsjaikovski's 'Het zwanenmeer' te horen. Het ontbreken van muziek droeg volgens kenners bij aan de speciale sfeer van Dracula. Het maakte de film realistischer, alsof je zonder waarschuwend tromgeroffel meer kans lijkt te lopen zelf door Dracula gegrepen te worden. Het ontbreken van muziek bij de hedendaagse horrorhit The Blair Witch Project wordt ook als realistisch ondergaan. Toch heeft Universal, de studio waarvoor Browning de film in 1931 maakte, besloten bij een nieuwe uitbreng van de film op video in de reeks Classic Monsters, aan Brownings soundtrack muziek toe te voegen. Voor zwijgende films is een nieuwe soundtrack al lang gebruikelijk. Voor Dracula vroeg Universal de Amerikaanse componist Philip Glass, die eerder muziek maakte bij de films Koyaniquatsi, Kundun en The Truman Show. Glass voorzag een paar jaar geleden al Jean Cocteau's La belle et la bete van een nieuwe score. De nieuwe begeleiding van Dracula lijkt in niets op de muziek die bij horrorfilms gewoon is. Glass koos niet voor een orkest of voor elektronica, maar voor een strijkkwartet. Na de beroemde opening van de film in de Roemeense bergen, speelt Dracula, zich vrijwel geheel binnenskamers in Londen af. De film van Browning was gebaseerd op een toneelbewerking van Bram Stokers boek. Glass vond kamermuziek het best bij deze locatie passen. Soms is het net alsof de violen en de cello in een andere kamer van het huis zitten te oefenen; onverstoorbaar strijken en tokkelen ze door. De muziek trekt zich van Dracula's drama weinig aan. Teruggetrokken in haar eigen verhaal sombert de door het Kronos Quartet gespeelde score langs de hoogtepunten van Dracula's avontuur. Geen schreeuw wordt begeleid, geen beet geaccentueerd. Graaf Dracula wordt er niet enger van, wel beklagenswaardig. De muziek is als een schreeuw van de graaf, die door niemand wordt gehoord.