In: Desmet, Amsterdam; Filmhuis, Leeuwarden; Springhaver, Utrecht.

Seksueel in de war in Londen

Door HANS BEEREKAMP
Als een eenzame figuur in het donker in de richting van zijn voordeur stommelt en mompelt dat al zijn vrienden het met hem eens zijn dat een verjaardag te onbelangrijk is om gevierd te worden, weet de filmkijker wel wat er staat te gebeuren, nadat hij de sleutel in het slot heeft gestoken: 'Surprise!'

Voorspelbaarheid van de scenario-ontwikkelingen is een belangrijk kenmerk van de boulevardkomedie, een genre waarnaar in ieder geval de titel Bedrooms and Hallways verwijst. De Engelse scenarioschrijver Robert Farrar moet gedacht hebben dat zo'n vertrouwd stramien van slaapkamermisverstanden de ideale bedding zou vormen voor een moderne relatiekomedie, waarin juist alle vooroordelen en stereotiepen over seksuele identiteit gerelativeerd worden. De jarige homoseksuele hoofdpersoon Leo (Kevin McKidd) wordt immers in een mannenpraatgroep verliefd op de heteroseksuele partner van zijn jeugdvriendinnetje (Jennifer Ehle), en weet op het laatst niet meer wie hij kiezen moet, laat staan in welk vakje hij past.

De producenten van de Brits-Frans-Duitse coproductie leek het op hun beurt een goed idee om voor de regie van deze zeer Londense komedie een Amerikaanse aan te trekken, en wel Rose Troche, die in 1994 veel eer inlegde met haar tamelijk militant lesbisch georiënteerde low- budget-debuut Go Fish.

Het resultaat van al deze iets te schematische overwegingen is een formulefilm die alleen op papier een tegendraads effect sorteert. De leukste rol is die van Leo's huisgenoot, de sjofele relnicht Darren (Tom Hollander): met veel bravoure redt hij zichzelf en anderen uit netelige situaties, waar Feydeau niet van had durven dromen. De meeste andere acteurs stranden op de onmogelijke opgave om de boulevardintrige te bevolken met genuanceerde personages, die zich niet gemakkelijk seksueel laten categoriseren. Een zekere flair kan de regie van Troche niet ontzegd worden; met vloeiende, gecompliceerde camerabewegingen verkent ze een haar vreemde wereld, maar heeft de pech dat het relatielabyrint van Londense dertigers voor de bezoekers van Notting Hill en Sliding Doors en een handvol andere recente lichte romantische films nauwelijks meer geheimen kent. Aardig is Bedrooms and Hallways beslist, soms zelfs charmant, maar oorspronkelijk kun je de satire op een new age-achtige praatgroep of op de huizenprijzen in een grote Europese stad toch niet echt meer noemen. Maar dat is waarschijnlijk ook niet de bedoeling van een film, die zichzelf parmantig afficheert als een variatie op een afgekloven genre.