U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
    R A D I O  &   T E L E V I S I E  
NIEUWS  | TEGENSPRAAK  | SUPPLEMENT  | AGENDA  | ARCHIEF  | ADVERTENTIES  | SERVICE 

  NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e


Televisie

Radio

F I L M   V O O R A F :
Starman

JAPKE-D. BOUMA
Voor de beste mannen moet je in de ruimte zijn. De liefste, tederste, oorspronkelijkste, spontaanste, begerenswaardigste, intelligentste en dapperste exemplaren bevinden zich niet op aarde, maar zijn buitenaards. Althans, dat wil regisseur John Carpenter ons doen laten geloven met zijn sciencefictionfilm Starman uit 1984. Het is een love story.

Een buitenaards wezen stort met zijn capsule neer in de buurt van een jonge mooie, ontroostbare weduwe wier man net is overleden. De twee krijgen een verhouding. Omdat Carpenter waarschijnlijk wel aanvoelde dat een liefdesrelatie tussen een aardse vrouw en een buitenaards organisme weinig appetijtelijk zou worden als het wezen eruit had gezien als ET, laat hij de intelligente hogere macht via wat menselijk DNA pardoes in een blote Jeff Bridges veranderen. En ja, dan ben je er qua ideale man al bijna. Er zijn acteurs die daarvoor meer moeite moeten doen. De aardse mannen komen er in Starman ondertussen slecht vanaf. Ze zijn onbeschoft, doden onschuldige hertjes, zitten met hamburgers onderuitgezakt voor de tv, ondernemen vechtpartijen om niets, likken de hielen van hun bazen, en zijn vooral heel dom. Carpenter laat Bridges in alles het tegendeel zijn. Starman is nieuwsgierig, verwonderd, fijngevoelig, kan auto's weer laten starten, doden tot leven wekken, trucks doen ontploffen, de jackpot winnen in Las Vegas en rookt niet. Het is een intelligente film geworden die genadeloos inspeelt op de behoeften van vrouwen. Er wordt nog wel wat geworsteld met sciencefiction-effecten - zo zeilen er ruimteschotels door het beeld, zien we esotherisch wit en sprankelend robijnrood licht op de gezette enge, respectievelijk romantische momenten; en is er sprake van fluorescerende knikkers die voor van alles en nog wat gebruikt kunnen worden - maar uiteindelijk wordt het toch een echte tearjerker voor de dames met op het eind zelfs een buitenaardse baby. Waarmee we overigens wel meteen zijn aangeland bij het enige minpuntje van deze film. Want de Starman mag dan in al zijn geweldigheid buitenaards zijn, in zijn bindingsangst lijkt hij toch verdacht veel op zijn aardse seksegenoten.

Starman (John Carpenter, 1984, VS), TV2, 20.30-22.25u.

NRC Webpagina's
8 NOVEMBER 1999


E-mail uit New York

    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)