In: 9 theaters

Emma Thompson in Amerika

Door HANS BEEREKAMP
Sommige films gaan niet de geschiedenis in door hun originele scenario, een adembenemende achtervolging of een aantrekkelijke hoofdrolspeelster, maar slechts door één enkele memorabele bijrol.

Judas Kiss, geregisseerd door de onbekende debutant Sebastian Gutierrez, is bijvoorbeeld in bijna alle opzichten een film van dertien in een dozijn. Het is niet slecht, het is niet bijzonder goed; het is vooral allemaal al eens eerder gedaan. Een ontvoering van een rijke zakenman door een stelletje kruimeldieven blijkt op de helft van de film niet zomaar om de losprijs te gaan, maar het resultaat te zijn van duistere intriges van louche kopstukken in het corrupte New Orleans. Er vallen schoten, de boeven keren zich tegen elkaar en aan het slot blijkt degene die op een Caraïbisch eiland met de poet aan het langste eind trekt, juist de minst waarschijnlijke kandidaat (of de meest waarschijnlijke, voor wie al eens eerder zo'n film gezien heeft). Van de vier crimineeltjes valt Carla Gugino op door een nadrukkelijk uitgedragen sexy verschijning en de Duitse ster Til Schweiger, in zijn Amerikaanse debuut, door zijn innemende domheid als de import-gangster Ruben Rubenbauer. De gouden greep van de makers van Judas Kiss is echter de casting van Emma Thompson als FBI-agente Sadie Hawkins, feitelijk niet meer dan een bijrol. De spreekwoordelijk Britse Thompson beleeft zichtbaar plezier aan haar hilarische vertolking van de in een strak leren jack gestoken, vermoeide en uitgewoonde, plat Amerikaans knauwende speurneus. Geheel volgens de clichés eet en drinkt ze constant, koffie in plastic bekers en vette hamburgers. En wordt ze bij het onderzoek gekoppeld aan een antagonistische inspecteur van de plaatselijke politie. Ook de Engelse Alan Rickman heeft lol in die rol van cynische aangever, maar hij smeert het er net iets minder dik bovenop. "Fuck me sideways!", barst Rickman naar zijn collega. "You mean like right now?", antwoordt Thompson zonder een spier te vertrekken. Een Amerikaans publiek zal de ironie van dit hyperbolisch acteren misschien ontgaan, maar Judas Kiss is dan ook bij uitstek bestemd voor Europese consumptie.