Nicole Kidman

In de reeks profielen van sterren deze week Nicole Kidman, die nooit het kindvrouwtje geweest is waar ze zo lang voor aangezien is en nu in Stanley Kubricks Eyes Wide Shut de show steelt van echtgenoot Tom Cruise.

Door HANS BEEREKAMP

Volgens de gangbare opvatting was Nicole Kidman een Australisch dom blondje, dat bij de opnamen van Days of Thunder (Tony Scott, 1990) tegenspeler Tom Cruise aan de haak sloeg. Verrassenderwijs bleek ze voor het eerst in de onafhankelijk van Hollywood geproduceerde komedie To Die For (Gus Van Sant, 1995) ook nog te kunnen acteren. De rol van een in haar pogingen om bij de televisie carrière te maken nergens voor terugdeinsende weervrouw leek haar op het lijf geschreven. Het accepteren van die aanvankelijk voor Meg Ryan bedoelde rol zou bovendien wijzen op een forse dosis luciditeit.

Na de glansrol van Kidman als de trotse Henry James-heldin Isabel Archer in The Portrait of a Lady (Jane Campion, 1996) en al helemaal nadat Kidman echtgenoot Cruise van het doek speelt in een ondankbare bijrol in Stanley Kubricks Eyes Wide Shut wordt het tijd de vooroordelen over Kidman drastisch te herzien, ook in retrospectief.

Roodharig en rijzig (1 meter 80) heeft Kidman de gewoonte neer te kijken op tegenspelers als Cruise (ze waren ook samen te zien in Ron Howards Ierse breedbeeldspektakel Far and Away uit 1992) en Dustin Hoffman (Billy Bathgate, 1990). Het is de Kidman-haters kennelijk ontgaan dat ze vaak intellectuelen speelde, zoals de neurologe in Days of Thunder, de kernfysica in The Peacemaker (Mimi Leder, 1997) en de psychologe dr. Chase Meridian in Batman Forever (Joel Schumacher, 1995). Geboren op Amerikaans grondgebied (Honolulu, 20 juni 1967) beschikt Nicole Kidman over twee paspoorten; haar vader is een vooraanstaand psycholoog uit Sydney die onderzoek doet naar de gevolgen van borstkanker en haar moeder een feministe, die het haar dochters verbood met Barbiepoppen te spelen. In interviews vertelde ze er stiekem toch een op na te hebben gehouden en daar ligt waarschijnlijk ook de bron van Kidmans koketteren met het imago van kindvrouwtje. En wat betreft de ontmoeting met Cruise: die had, naar eigen zeggen 'zuiver uit lust', na het zien van een foto zelf aangedrongen op haar casting in de autorace-film Days of Thunder.

Kidmans jeugd lijkt in biografieën op een ernstig geval van lang, roodharig, slim en eenzaam, en dus op zoek naar een ontsnappingsmogelijkheid, eerst in dans en mime, daarna in acteren. Ze speelde op haar 14de voor het eerst in een televisiefilm (Bush Christmas) en trok internationaal voor het eerst de aandacht toen ze als 19-jarige een dertiger vertolkte in de thriller Dead Calm (Phillip Noyce, 1989). Jane Campion, die veel films maakte over roodharige lelijke eendjes, bewonderde Kidman al toen ze haar als tiener in een toneelstuk zag spelen.

De weg naar twee nominaties als 'most desirable female' bij de MTV- awards was geplaveid met rollen die gemakkelijk verkeerd vielen te interpreteren. Kidman doet zich niet intelligenter voor dan ze is, integendeel. Zelfs het su perieure acteren in Eyes Wide Shut wekte nog bij menige criticus irritatie, die eerder aan de scenarist dan aan de actrice geadresseerd zou moeten worden. Vaak reduceert het star system mevrouw Cruise bij voorbaat tot een lustobject en een slachtoffer (een bloedige operatie in Malice, een pijnlijke bevalling in My Life). Natuurlijk liet ze het zich allemaal aanleunen, en is het even wennen Kidman zo serieus te nemen als ze verdient. We zijn benieuwd naar haar zingen en dansen in Moulin Rouge, de volgende musicalfilm van Baz Luhrmann, de eveneens Australische regisseur van Romeo+Juliet.

Meer sterren