In: City,Amsterdam; Metropole, Den Haag; Cinerama, Rotterdam

Lemmon en Matthau stranden in Californië

Door RAYMOND VAN DEN BOOGAARD
Zouden ze in Hollywood in dertig jaar vergeten zijn hoe je een goede komedie maakt? De vraag dringt zich op bij The Odd Couple II, een vervolg op de briljante komedie over twee tot samenwonen veroordeelde vrijgezellen uit 1965 van dezelfde naam. Zo intens geestig en venijnig als die op een toneelstuk van Neil Simon gebaseerde film was, zo genant kinderachtig en sloom is dit vervolg na meer dan dertig jaar.

De oorspronkelijke film ging over twee gescheiden vrijgezellen die in één appartement wonen. Oscar (Walter Matthau) heeft duidelijk talent voor het vrijgezellenbestaan: pokerpartijtjes met vrienden tot diep in de nacht, een gezond dédain voor huishoudelijke taken, een vrolijke avond met een willige buurvrouw op zijn tijd. Dit idyllisch bestaan wordt ruw verstoord door de komst van Felix (Jack Lemon), die door zijn vrouw het huis is uitgezet en uit medelijden onderdak krijgt aangeboden. Dat berouwt de gastheer al snel. Lemmon speelt een neurotische persoonlijkheid, wiens optreden alle door de rechtgeaarde vrijgezel verfoeide kenmerken van de huisvrouw vertoont: zeuren over volle asbakken of vlekken op het zojuist gereinigde tapijt, en verontwaardiging als zijn kookkunst niet voldoende wordt geprezen. Als hij zijn zin niet krijgt dreigt hij met zelfmoord.

De film uit 1965 ontleent zijn komische werking voor een goed deel aan deze gender bending, die echter - samen met de suïcidale motieven - uit deel 2 als sneeuw voor de zon is verdwenen. Lemmon en Matthau spelen het vreemde paar dat elkaar na zeventien jaar weer tegenkomt omdat hun respectievelijke kinderen met elkaar trouwen. Op weg naar een plaatsje op het platteland van Californië waar de bruiloft zal plaatsvinden, raken zij hopeloos verdwaald en beleven avonturen van de soort die je wel eens in kinderfilms ziet: auto glijdt van de rem en verdwijnt in ravijn, arrestatie wegens persoonsverwisseling. Het lijkt erop dat Neil Simon, die ook dit vervolg heeft geschreven, zich niet meer kon herinneren waarin de kracht van de oorspronkelijke film lag: de schildering van de neurosen in een huishouden. Hij lijkt gedacht te hebben dat de actie kon berusten op de interactie van twee conflicterende, neurotische persoonlijkheden die samen een road movie beleven. En dat blijkt niet te werken: geen grap komt van de grond. Van The Odd Couple II kunnen we alleen maar hopen dat de film een substantiële bijdrage heeft geleverd aan de oudedagsvoorziening van de betrokken veteranen.