NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
In elke Nederlander schuilt een wereldfederalist. Het buitenland is leuk, lekker en ruim, maar doorstaat de toets van het poldermodel niet. Een federatie die van het buitenland een soort Nederland maakt, biedt de oplossing. Zolang zo'n federatie niet bestaat, wendt iedereen zich hoofdschuddend af. Mondiaal provincialisme dus. Na vier uur uitzending gisteren over Europa verbaast het me niets dat Nederland donderdag van alle landen de laagste opkomst bij de euroverkiezingen zal hebben. De onwetendheid is hier het grootst, ook bij de omroep. Aan het einde van het programma bleef de in de titel besloten vraag Waarom stemmen voor Europa? overeind. Het is mij nog steeds niet duidelijk waarin de partijen onderling verschillen. En waar moet ik zijn als ik tegen Europa ben?

Zo'n programma gaat vooral over wat Europa niet is. Geen federatie, geen centrale asielzoekersopvang, niet helemaal democratisch, geen politieke eenheid, kortom geen Den Haag. De parlementariërs sjoemelen. Wat het wel is, komt nauwelijks aan bod. Die kilometers Brusselse voorschriften worden beschouwd als natuurverschijnselen waar de burgers geen greep op hebben.

Pas in het staartje van de avond, rond kwart over elf, kwamen de Nederlandse Eurofractieleiders te spreken over de inhoud van hun dagelijkse werk. De kandidaat-fractieleidster van D66, Lousewies van der Laan, was verreweg de beste spreekster van het vijftal. Jammer genoeg heeft zij haar partij niet mee. Zij begon als eerste over de dioxinenkippen. Goh, Europa gaat over ons dagelijkse eten. De onkundige Pim van Galen van Den Haag Vandaag rook zijn kans en even kwam er een issue naar boven. Er moest een internationaal toezichtsorgaan komen dat een kwaliteitskeurmerk voor voedsel zou uitbrengen. Daar was iedereen het over eens. Het was wederom Van der Laan die het CDA de gesubsidieerde, milieu-onvriendelijke overproductie in de landbouw tegenwierp. Even ging het over de vraag of Nederland de hoogste financiële bijdrage aan Europa moet leveren. Ha, interessante kwestie, want daarover verschillen de meningen. Van Galen liet het lopen. Al gauw verzandde het weer in veilige abstracties over een sociaal Europa. De kandidaten zijn meer ambtenaar dan volksvertegenwoordiger. Ik begreep dat Max van den Berg van de PvdA tegen langdurige werkloosheid is. Zijn wij niet allen? De Kosovo- crisis kwam aan de orde maar daarin speelt de Europese Unie nog een marginale rol. Ik zou wel eens de meningen van de Europarlementariërs willen weten over de inhoud van de schappen bij Albert Heijn. Dat is hun werk. Vinden ze die genetisch gemanipuleerde sojabonen allemaal ongezond? En is het verbod van de EU op Amerikaans hormonenvlees terecht? Moeten we het Europese treinverkeer helemaal vrijlaten of houden we nog wat loketten open? Mag de consument helemaal zelf bepalen bij welk bedrijf hij elektriciteit koopt of mogen alleen grote industrieën dat? Of is dat geen Europese kwestie? Hoeveel moet de Europese Unie bijdragen aan de uitkoop van varkensboeren? Of is de Europese nitraatnorm voor oppervlaktewater te hoog en moeten die varkensboeren doormesten?

Moet de Nederlandse auto veel goedkoper worden door afschaffing van de aankoopbelasting? Helaas, het kwam allemaal niet aan de orde. Ook Felix Rottenberg schiep geen duidelijkheid. Hij had literatoren uitgenodigd voor het schaduwkabinet. Ze mochten vrij fantaseren over de Europese cultuur. Vertaalmandarijne Rudi Wester zei dat ze ging stemmen omdat er in de toekomst Europese wetgeving zou komen. Die wetgeving bestaat al veertig jaar! Rottenberg had ook de minister van Buitenlandse Zaken, Van Aartsen, uitgenodigd. Maar Europa is allang geen buitenland meer. Ik zag nog een tv-reclame voor het stemmen. Een zotte opa hing in een boom en riep: "Iedereen moet stemmen. Europa is voor de toekomst". Maar Europa is allang geen toekomst meer. We rekenen al in euro's. Hilversum en Den Haag houden dat graag voor u geheim.