NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

RAOUL HEERTJE
Afgelopen week mocht ik weer eens figureren in een echte klassieker. Jouw eigen aandeel in een klassieker is altijd beperkt, je bent slechts getuige en hebt de morele plicht je omgeving op de hoogte te stellen van de gebeurtenis. Hoofdrolspelers van de klassieker beseffen namelijk zelf nooit de historische waarde van hun woorden. De klassieker kwam, zoals zo vaak, volledig uit de lucht vallen. Ik mocht optreden op een benefiet voor Kosovo en vertelde dat aan de taxichauffeur die me naar de theaterzaal bracht. Hij dacht even na en zei dat hij misschien iets voor me had. Ik moest zelf maar zien of ik er iets mee kon. Een woordspeling waar hij altijd erg om moest lachen. Eventjes keek hij me aan en sprak toen de inmiddels legendarische woorden: ,,Pornopark Schaamharen.''

Het bleef even ijzig stil in de taxi. Zelfs de meter leek even op te houden met tikken. Ik hield angstvallig mijn adem in. ,,Pornopark Schaamharen'', herhaalde hij, dat is nou echt humor. Ik legde hem uit dat het moeilijk is een link te leggen tussen Pornopark Schaamharen en de situatie in Kosovo waarover mijn optreden zou gaan. Hij betwijfelde of dat inderdaad een probleem zou zijn. Wat had ik graag de beschikking gehad over een speciale bril die in de hersens van je medemensen kan kijken. Welke hersencellen geven opdracht aan je mond de woorden `Pornopark Schaamharen' uit te spreken? Zijn er geen hersencellen die de impulsen van de Pornoparkschaamharencellen neutraliseren? Is er geen oude wijze hersencel die opmerkt dat het gesprek over de situatie in Kosovo ging?

Enigszins verdwaasd stapte ik uit de taxi. De werkelijkheid is altijd leuker dan wat je zelf kan bedenken. Vogels die te lui zijn om zelf te vliegen en door hun vervoerder KLM meteen afgestraft worden, daar kan geen zorgvuldig geconstrueerde grap tegenop. Je moet de parels tussen de grauwe werkelijkheid natuurlijk wel herkennen.

De serie Oppassen is een klassiek voorbeeld van een bedachte weergave van de saaie, oer-Hollandse werkelijkheid. Een gortdroge opsomming van het humorloze, voorspelbare gedrag van een paar opa's en hun familie. Als documentaire over de triestheid van het bestaan is het alleszins de moeite waard. Maar het schijnt een comedyserie te zijn. Vreemd dat de schrijvers blijkbaar altijd in de verkeerde taxi stappen.

Oppassen (1), zaterdag, Ned.3, 19.40-20.09u.