|
T I T E L : |
Vaarwel Pavel |
R E G I E : |
Rosemarie
Blank |
M E T : |
Valeri Koetsjaresjin,
Boris Chovles, Isil Zabloedovski,
Vladka Simac, Kostia Smirnov,
Bert Luppes, Adrian Brine, Nelly
Frijda. |
In: Filmmuseum, Amster
dam; Lantaren/Venster, Rotter
dam.
Experiment in uitzichtloosheid
Door DANA LINSSEN
Misschien is het grootste
probleem van Vaarwel Pavel nog wel dat er geen humor in zit. Niet
van die dijenkletsende lach-of-ik-schiet grappen en grollen, maar gewoon
af en toe een relativerende kijk op alle zwaarmoedigheid die de film
tentoonspreidt. Het is niet erg dat de zon niet schijnt in de nieuwste
film van Rosemarie Blank (Transit Levantkade, 1992 en Rit over
de grens, 1994) want ze weet heel mooie dingen te doen met het
Hollandse grauw en de valse schaduwen van een namiddag. Ze laat
Rotterdam van z'n meest troosteloze kant zien. Met van die goedkope
pensions voor zeelui en havens die er altijd verwaaid en rafelig bij
liggen, vol verveloze schepen. Dat is het decor waar de Russische
journalist Aleksei onderzoek doet naar fraude met Russische
vrachtschepen en vrouwenhandel. Misschien is die naargeestige omgeving
ook wel alleen maar de wereld zoals hij die ziet, want hij is een man op
de vlucht. Waarvoor? Voor zichzelf? We mogen hem niet leren kennen, want
Blank heeft besloten dat het beter is om hem meestentijds op z'n rug te
filmen of in het duister, waardoor we hem eigenlijk niet kunnen zien.
Maar hij wordt er maar geen Elckerlyc door, geen blanco masker waarop we
ons eigen gezicht kunnen projecteren, want de hele film gaat eigenlijk
nergens over. Er zijn wel wat plotlijntjes, afgeleid van Aleksei's
journalistieke naspeuringen. Hij raakt wat al te veel betrokken bij het
leven van een illegale prostituee (Vladka Simac uit Siberia) en
krijgt daardoor de Russische mafia op z'n dak. En er zijn
parallelmontages met St. Petersburg waar Aleksei's zoontje Pavel van
veertien zonder zijn vader volwassen moet worden. In St. Petersburg is
er iets meer leven dan in Rotterdam, maar het is er even uitzichtloos,
dus om het contrast tussen die twee steden, die twee levens, van vader
en zoon, kan het Blank ook niet echt gaan. Dan bekruipt me de angst dat
deze film eigenlijk vooral een experiment is. In kadrering, belichting,
tijd en sloomheid. En wat erger is: nadrukkelijkheid.
|
NRC Webpagina's
2 JUNI 1999
|