NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur WARD OP DEN BROUW
INDIANAPOLIS, 31 MEI. Als een gebroken man stapte Arie Luyendijk gistermiddag uit het medisch centrum, een wit gebouwtje op het middenterrein van de Indianapolis Motor Speedway. Echtgenote Mieke en zoon Arie junior stonden er met sippe gezichten bij en zagen hoe de 45-jarige kostwinner van het gezin de pers te woord stond. De Indy 500 was nog in volle gang en de coureur had zich na een crash bij de uitvallers geschaard.

Natuurlijk was Luyendijk blij dat hij ongedeerd was gebleven nadat hij met meer dan 200 kilometer per uur tegen een betonnen muur was geklapt. Een Amerikaanse monteur had het in het begin van de race slechter getroffen. Die moest na een aanrijding in de pits in kritieke toestand naar een ziekenhuis worden overgebracht. Luyendijk had zich van zijn laatste race in de Amerikaanse competitie, aangekondigd als 'Arie's Final 500', zoveel meer voorgesteld.

Als favoriet was hij met zijn G-Force Oldsmobil Aurora aan 'de grootste autorace ter wereld' begonnen, 200 ronden van 2,5 mijl lang. Een week geleden had hij tijdens de kwalificatietrainingen de pole-position voor zich opgeëist, een prestatie die hem 200.000 gulden rijker maakte. Dat smaakte naar meer, en het Amerikaanse publiek gunde dat 'the flying Dutchman' ook. "Ik had weer kunnen winnen", zei de tweevoudige winnaar van de Indy 500 gisteren verbitterd. "Alles ging zo goed, het was te mooi om waard te zijn. Maar ja, shit happens."

Luyendijk onderwierp zich aan een zelfanalyse. "Misschien had ik wel te veel zelfvertrouwen en was ik te 'cocky'. De auto was ook zo goed. Misschien was ik wel te agressief. In elk geval heb ik niet als een suffie in de rondte gereden." Nadat Luyendijk een paar keer de leiding had verspeeld, ging hij halverwege de slijtageslag weer comfortabel aan de leiding. Zou old man Arie het na zijn overwinningen in 1990 en 1997 dan toch weer flikken? Zijn grootste concurrenten van dat moment, de Amerikaan Greg Ray en de Zweed Kenny Brck, had hij van zich afgeschud, en met het inhalen van achterblijvers probeerde hij zijn voorsprong uit te bouwen.

In bocht nummer drie leek achterblijver Tyce Carlson een gemakkelijke prooi. Maar die had niet in de gaten dat de koploper hem aan de binnenkant van de baan wilde passeren. Luyendijk moest hard remmen toen Carlson naar links kwam en vaart minderde, hij raakte de controle over zijn wagen kwijt en knalde tegen de betonnen muur aan de buitenkant van de baan. In de 117de ronde, na twee uur racen, spatte de Amerikaanse droom van Luyendijk uiteen.

Hoewel hij van Carlson had verwacht dat die volgens de regels naar de buitenkant van de baan opzij zou gaan, wilde Luyendijk de Amerikaan niet de schuld van het ongeluk geven. "Ik had ook nog een rondje kunnen wachten met inhalen. Als ik hem passeer, ben ik verantwoordelijk." Toch verwenste Luyendijk in eerste instantie de man voor wie hij bovenop zijn rempedaal moest. "Ik dacht, klootzak, wat doe je nou?"

De ironie wilde dat Luyendijk nooit eerder zoveel 'lol' beleefde aan een race. Zijn wagen voelde perfect aan, en hij vocht bloedstollende duels uit met Ray en Brck, de Zweed die na 200 ronden als winnaar werd afgevlacht. Luyendijk was niet de enige pechvogel. Ray viel vlak na de Nederlander uit toen een collega hem in de pits ramde. Robby Gordon stevende op de overwinning af, maar in de 199ste ronde was zijn brandstof op. Brck kreeg de zege in de laatste ronden in de schoot geworpen.

In de aanloop naar de race was Luyendijk in Indianapolis alom aanwezig. In etalages prees de inwoner van Scottsdale (Arizona) bier en andere produkten aan. Tientallen handtekeningensessies brachten hem tot in elke hoek van de stad, waarvan hij sinds vrijdag (Arie Luyendijk-dag) ereburger is. Als tweevoudig winnaar van de Indy 500 geniet Luyendijk in de VS de heldenstatus. In Indianapolis heeft hij ook een handvol records in bezit. Zo won hij in 1997 voor de tweede keer de Indy 500, en dat leverde hem het record prijzenbedrag op van drie miljoen gulden.

Niemand verdiende met racen in Indianapolis zóveel als Luyendijk; sinds 1985 ruim tien miljoen. Ook heeft hij op de Speedway de meeste snelheidsrecords op zijn naam. Luyendijk zette gisteren geen punt achter zijn carrière als autocoureur. Waarschijnlijk vindt hij in de 24 uur van Le Mans een nieuwe uitdaging. Volgend jaar komt hij ook weer naar de Indy 500, maar dan als tv-commentator.

In het gezin Luyendijk draait het nu om de 17-jarige Arie junior, die in Nederland in de Formule Ford-klasse rijdt. Ook junior wil schitteren in de VS, en vanzelfsprekend in de Indy 500. Nadat de vader de zoon bij het medisch centrum van het circuit had omhelsd, vroeg een Amerikaanse vrouw of zij Arie junior mocht fotograferen. "Je ziet er goed uit", zei zij ondeugend. De toekomst zal leren of hij met succes in de voetsporen van zijn vader treedt, met de populariteit van Arie junior zit het nu al goed.

( a d v e r t e n t i e s )