Warren Beatty

In de reeks profielen van eigentijdse sterren deze week Warren Beatty, de acteur en regisseur van Bulworth, waarin hij een politicus op kamikaze-koers speelt.

Door HANS BEEREKAMP

Woody Allen zei in een van zijn films dat hij het liefst zou reïncarneren als de vingertoppen van Warren Beatty. De grap is minder een toespeling op de esoterische belangstelling van Beatty's oudere zus Shirley MacLaine dan op het imposante, meerdere generaties bestrijkende balboekje van de charismatische acteur, regisseur en producent. De naam van Beatty, die met gevoel voor zelfspot een seksueel actieve kapper van de sterren speelde in Shampoo (Hal Ashby, 1975), is in de loop der jaren gekoppeld aan affaires met diva's van Leslie Caron tot Madonna, maar ook, om er nog enkelen te noemen, Natalie Wood (tegenover wie hij onder regie van Elia Kazan debuteerde in Splendor in the Grass, 1961), Jean Seberg, Julie Christie en Woody Allens ex Diane Keaton. Zou rivaliteit misschien ook de reden zijn dat de even notoire rokkenjager François Truffaut afzag van het aanbod Bonnie and Clyde te regisseren, toen bleek dat de producent Beatty als hoofdrolspeler voorschreef?

Sinds 1991 is Henry Warren Beatty (Richmond, Virginia, 30 maart 1937) getrouwd met Annette Bening, zijn tegenspeelster in Bugsy (Barry Levinson, 1991), maar ook in de minder bekende remake van Love Affair (Glenn Gordon Caron, 1994), met Beatty als een playboy die een rustige haven zoekt.

Na de tweevoudige Oscarnominatie voor Bonnie and Clyde (Arthur Penn, 1967), als acteur en producent, werd Beatty nog twaalf keer voorgedragen; hij won alleen een Oscar voor de regie van Reds (1981), de filmbiografie van de door Beatty vertolkte Amerikaanse bolsjewiek John Reed. De linkse liberaal Beatty, die campagne voerde voor de presidentskandidaten George McGovern (1972) en Gary Hart (1988), beiden gesneefd op een overmaat aan respectievelijk progressiviteit en overspeligheid, maakt wel vaker films met een voor Hollywoodbegrippen extreem vooruitstrevende strekking, zoals de in de recente cyclus van politieke satires meest venijnige aflevering Bulworth (1998). Ook speelde hij de hoofdrol in Alan J. Pakula's door de moord op president Kennedy geïnspireerde paranoia-thriller The Parallax View (1974) en Robert Altmans allegorische politieke western McCabe and Mrs. Miller (1971). Als regisseur en producent is Beatty's carrière wisselvallig: tegenover successen als Heaven Can Wait (1978) staan beruchte dure flops als Dick Tracy (Beatty, 1990) en Ishtar (Elaine May, 1987). Stuk voor stuk zijn het wel moedige films, want als acteur en filmmaker koos Beatty nooit voor de makkelijkste weg.

Meer sterren