Festivalcentrum Brandweerkazerne, Ganzenmarkt 13, Utrecht, dag. 13.30-24.00u. Inl. (030) 2944493, www.xs4all.nl/~impakt

Willekeurig genot op tiende editie van Impakt

Door DANA LINSSEN
Sommige filmpjes duren te lang en andere te kort en of je er iets aan vindt, is meestal een kwestie van smaak, of je het mopje waar ze op gebaseerd zijn om te lachen vindt en net zo dol bent op de makers als zij op zichzelf. The Morphology of Desire van Robert Arnold duurt bijvoorbeeld maar 5 minuten en 45 seconden, maar ik zou hem wel als - en het klinkt beslist oneerbiediger dan het is bedoeld - bewegend behang willen hebben.

Arnold verzamelde de omslagen van driestuiverromannetjes en bewerkte ze met de computer zo dat ze in elkaar overlopen ('morfen'). Waardoor al die statische net-niet-kussen en omhelzingen opeens gepassioneerde aanrakingen worden. De arm van de ene man op de rug van de andere vrouw wordt opeens een hand die woest een jurk openritst en alles wil gaan doen waarvan in Bouquetreeksen alleen maar gedroomd mag worden. De smachtende Bambi-ogen van de meisjes (eenzame weesjes of berooide erfgenames), de kaaklijnen van de mannen (wilskrachtig! ontembaar! eigenzinnig!), cliché na cliché wordt je voorgeschoteld, onderbroken door tussentitels in de trant van 'zij trommelde met haar kleine vuistjes driftig op zijn brede borst'.

The Amateurist (Miranda July, 14 minuten) daarentegen kon me slechts een fractie van Arnolds filmpje bekoren. Een opgeruimde dame die wat bazelde over een gedrogeerde danseuse, haar fascinatie voor getallen, de bewust scheve kaders, het slordige beeld, de pretentieuze voice-over van de maakster die ook nog eens beide rollen vertolkte, het werd maar geen geheel.

Beide filmpjes zijn tijdens het tiende Impakt Festival voor audiovisuele kunsten verzameld onder de noemer 'Gender Playground', dat een van de tien programmablokken is die een overzicht biedt van de jaaroogst op het gebied van de experimentele film en video.

Het festival ontleent zijn kracht aan het zapwandelen van danszaal naar videoscherm, van audiovisuele lezing naar discussietafel en weer terug, waardoor al die themablokken iets willekeurigs krijgen. Want waren eerst de thema's 'Quest', 'Pop', 'Real' en 'Sociable' er of eerst de films? Ik vermoed het laatste, waardoor ze vooral de navigatie door het programmaboekje vergemakkelijken.

Voor zover een korte preview representatief is voor de zeker honderd films die er zijn te zien, is de kwaliteit van het jubilerende Impakt hoog. The audition tapes van Kerry Tribe is een aan Salaam Cinema van Mohsen Makhmalbaf herinnerende documentaire waarin acteurs auditie doen voor een familiefilm. Stukje bij beetje onthullen zij een verborgen tragedie. Positiv is het eerste deel van de zesdelige ego-documentaire Panic Bodies van Mike Hoolboom waarin de regisseur vertelt over zijn leven met aids. Met behulp van split- screen, video- en filmbeelden, found footage en foto's, kleur en zwart- wit, kortom de hele gereedschapskist van de experimentele filmer, doet hij een intelligent en persoonlijk relaas.

Zomaar mooi zijn Cosmos van Saskia Olde Wolbers, een autoritje door een virtual reality parkeergarage en Hong Kong (HKG) van Gerard Holthuis, een poëtische zwart-wit film over de monstergrote vliegtuigen die over, nee door het papieren decor van Hong Kong lijken te vliegen. Die laatste film is zelfs zo mooi, dat je hem niet alleen als bewegend behang zou willen hebben, maar dat je er zelfs wel even doorheen zou willen lopen.