M E D I A
|
NIEUWSSELECTIE
|
Kabelcrisis
Na een initiële prijsverhoging in mei komt er in het najaar een systeem met decoders. Een goedkoop maar beperkt publiek basispakket blijft algemeen verkrijgbaar, de leuke zenders gaan achter de decoder - tegen een extra prijs uiteraard. Bij de verkoop van het net in 1995 had de gemeente een vaste abonnementsprijs bedongen tot het jaar 2005. Van meet af aan was te zien dat dit een loze afspraak was, al was het alleen omdat zij slechts betrekking had op het aantal kanalen en niet op de programmering. Dat doet echter niet af aan de verantwoordelijkheid van de gemeente die nu dan ook woordbreuk kan worden verweten. Nakaarten over het onvermijdelijke heeft weinig zin. De kabelexploitatie is het stadium van een puur lokale aangelegenheid ontgroeid. Nieuwe mogelijkheden, zoals Internet en gespecialiseerde diensten, vergen investeringen die het publiekrechtelijke kader te buiten gaan. De energiebedrijven die de gemeenten zijn opgevolgd als kabelbeheerders zijn nu ook al aan het afhaken ten behoeve van internationale commerciële consortia. Wel past het de gemeente Amsterdam een deel van de geflatteerde opbrengst terug te geven aan haar burgers. De huur van een decoder vormt meer dan tien procent van de abonnementsprijs voor het nieuwe pluspakket. Hoe lang denkt de exploitant trouwens zo'n opslag voor een apparaat, dat toch primair in zijn eigen belang is, te blijven heffen?
AMSTERDAM heeft het grootste afzonderlijke kabelnet van Nederland en nog steeds een van de grotere in Europa. De crisis over het vaste tarief was een testcase voor de splitsing van de kabel elders in het land. Iedereen staat nu een decoder te wachten. Deze markeert het afscheid van de kabelexploitatie als nutsfunctie. Maar de kabel is nog steeds een feitelijk monopolie. Neem alleen die programmapakketten. Er wordt wel veel gepraat over de kabelexploitant als Full Service Operator, maar het verspreiden van omroepprogramma's vormt nog steeds de kurk waarop hij drijft. Pluspakketten vormen een gemakkelijk beleg op deze boterham. Dat verdient een tegenwicht. De geliberaliseerde mediawetgeving zoekt dit in een programmaraad die wordt benoemd door de gemeenteraad. De Amsterdamse kabelcrisis illustreert het failliet van dit soort constructies - een oneigenlijk kind van het publieke omroepbestel. De burger heeft waarschijnlijk meer aan een serieuze consumentengeschillencommissie. Hij heeft pas echt iets aan een volwassen keuzemogelijkheid. Het alternatief van de satellietontvangst met een schotel op het balkon heeft voor menigeen nog te veel voeten in de aarde. De nieuwe digitale decoder is echter niet alleen een middel voor exploitanten om zoveel mogelijk dure pakketten samen te stellen, maar ook voor individuele abonnees om hun eigen keuze te maken. Als gemeenteraad of programmaraad deze laatste toepassing niet kan afdwingen, ligt er een mooie taak voor de mededingingsautoriteiten. Of de wetgever.
|
NRC Webpagina's
16 APRIL 1999
|
Bovenkant pagina |