Ellen ten Damme

In een reeks profielen van gezichtsbepalende sterren deze week Ellen ten Damme, het geslaagde meisje uit het Zwitserleven-spotje die nu een verloederde vamp speelt in 'No Trains No Planes' van Jos Stelling.

Door DANA LINSSEN

Ellen Ten Damme. Foto Tineke de Lange

Ze moet wel een heerlijk leven hebben, want ze is pas eenendertig en rijdt nu al in haar open sportwagen een Zwitserleven binnen, iets wat vroeger alleen was voorbehouden aan pensioengerechtigde arrivées als Kees Brusse. Ellen ten Damme (7 oktober 1967, Warnsveld) zou de ster kunnen zijn die het reclamespotje van de verzekeringsmaatschappij ons voorspiegelt, ware het niet dat zij nog veel te onrustig is om op haar lauweren te rusten. ,,Ik heb veel ideeën en die moeten allemaal een plaatsje krijgen'', verklaarde ze onlangs tegen het glossy damesblad Avant Garde. En dat doet ze. Ze is zangeres, muzikante en actrice, nu eens blond, dan weer donker (haar natuurlijke haarkleur), af en toe in de bioscoop in een dramatische, vaker op de televisie (Koos Tak, Jiskefet, Baantjer) in een komische rol. Soms in Nederland, meestal in Amerika (Hometown, 1995) en Duitsland (Die Musterknaben, 1996), waar zij inmiddels een veelgevraagde actrice is.

Landelijke bekendheid verwierf Ten Damme als Joosje, in een karakteristieke domme blondjesrol in de televisieserie Pleidooi (1992-1994), maar toen had ze haar eerste Gouden Kalf al gewonnen voor haar debuut in Paul Ruvens De Tranen van Maria Machita (1991). Haar eerste filmoptreden was evenwel in Honneponnetje (1988), waarvoor de toenmalige studente aan de Amsterdamse Akademie voor Kleinkunst, nadat ze voor de hoofdrol was gepasseerd de titelsong 'Trust in a feeling' mocht inzingen.

Dat heen en weer laveren tussen zingen en acteren is de rode draad van haar carrière, waarvan de derde pijler door haar status als sekssymbool wordt gevormd. Op een website met 'famous & attractive women' prijkt zij naast uiteenlopende jongensdromen als Sandra Bullock, Natasha Henstridge en Alicia Silverstone. 'Dammen' was lange tijd schooljongensslang voor wat de lezertjes van het jongensblad Webber in hun fantasieën met haar wilden doen. Storend vindt ze het niet: ,,Mannen zijn manipuleerbaar. Ze denken: o, dat is een onschuldig meisje. Er bestaan helemaal geen onschuldige meisjes,'' zoals ze in Vrij Nederland zei.

Haar rol als de verloederde vamp Paula in Jos Stellings No Trains No Planes maakte van Ten Damme een echte polder-celebrity, met televisie-interviews en coverfoto's en opgemerkt door 'de bladen'. Nuchter gaat ze daarna weer over tot de orde van de dag. Optreden met de voormalige punkband Soviet Sex bijvoorbeeld, waarin ze naast schilder Peter Klashorst en de broertjes Ploeg tekeer gaat als een geboren podiumbeest. Of de zoveelste aantrekkelijke Renee, Dede, Maro of Debbie gestalte gevend in The Best Thing in Live (1992, Ruven), Wildgroei (1994, Frouke Fokkema) of Allstars (1996, Jean van der Velde). De camera houdt van haar en haar blauwe ogen die je nooit helemaal aankijken houden van jou.

Meer sterren