F I L M & V I D E O
|
|
Famke Janssen
Door PIETER STEINZ Onder de talloze slachtoffers van James Bond bevinden zich traditioneel ook de Mooie Miepen die Agent 007 helpen en tegenwerken. Of ze het eind van de film nu halen of niet, in het echte leven wacht meestal de vergetelheid. Slechts een paar voormalige Bond-meisjes maakten in de afgelopen dertig jaar bescheiden carrière: Ursula Andress, Jane Seymour, Kim Basinger. En natuurlijk Famke Janssen, de langbenige brunette die in de 17de Bond-episode GoldenEye (1995) gepassioneerd de rol vervulde van een Russische femme fatale (Xenia Onatopp) met vermorzelende dijen. De in Amsterdam geboren Famke Janssen (1 januari 1964) heeft vanaf de première van GoldenEye duidelijk gemaakt dat ze haar verleden als lustobject in B-films (Lord of Illusions, Star Trek: The Next Generation) achter zich had gelaten. Ze nam het acteren serieus en wenste niet getypecast te worden als gevaarlijke schoonheid; in interviews verklaarde ze dat ze de overstap wilde maken van Xenia Onatopp naar Anna Karenina. Maar het werd haar naar eigen zeggen niet gemakkelijk gemaakt: ,,In de scenario's die ik te zien kreeg was ik óf een halfnaakte woesteling die iemand in elkaar sloeg, óf een accessoire aan een mannenarm.'' Janssen wees het gros van de aanbiedingen af en kreeg uiteindelijk een rol in City of Industry (1997), een misdaadfilm die er op papier goed uitzag (regisseur John Irvin, tegenspelers Harvey Keitel en Timothy Hutton) maar die jammerlijk flopte. Pas in 1998, drie jaar na GoldenEye, werd Janssens kieskeurigheid beloond. In John Dahls Rounders hield ze zich als licht-verlopen gokster moeiteloos staande naast Matt Damon en Edward Norton, terwijl ze in Robert Altmans Gingerbread Man onherkenbaar en overtuigend gestalte gaf aan een gescheiden alcoholiste uit het Diepe Zuiden. Vanaf morgen is ze in Nederland te zien als veelzijdige docente in The Faculty van Roberto Rodriguez; Amerika kan op dit moment al beoordelen hoe ze het er vanaf brengt in de nieuwe films van Ted Demme (Monument Ave) en Woody Allen (Celebrity). ,,Wie in Amerika wil slagen, moet Amerikanen spelen'' luidt het credo van Famke Janssen, die na een afgebroken studie economie aan de Universiteit van Amsterdam twaalf jaar geleden definitief naar de Verenigde Staten vertrok om fotomodel te worden. Waarschijnlijk heeft zij het schrikbeeld voor ogen van de Hollywood-carrières van haar landgenoten Rutger Hauer en Jeroen Krabbé: voor altijd veroordeeld tot het spelen van killer aliens of Russische generaals met kermisaccent. Met vier talen vloeiend tot haar beschikking, en het vermogen om ieder Amerikaans dialect perfect te leren, moet ze inderdaad kunnen uitgroeien tot de internationaal succesvolste Nederlandse actrice aller tijden. En misschien is ze dan zó Amerikaans dat zelfs de grootste chauvinisten in Nederland haar niet meer durven aanduiden als 'onze eigen Famke Janssen'.
|
NRC Webpagina's
24 MAART 1999
|
Bovenkant pagina |