NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur JAAP BLOEMBERGEN
ROTTERDAM, 9 MAART. Met de dood van Joe DiMaggio hebben de Verenigde Staten gisteren afscheid genomen van een van de grootste helden van deze eeuw. President Clinton roemde zijn elegante honkbalspel en de kracht waarmee hij de ballen met zijn knuppel beroerde. Nog meer dan een begenadigd slagman was de Italiaanse migrantenzoon een voorbeeld voor alle Amerikanen, sprak Clinton in een officiële verklaring. De levende legende stierf in Florida aan de gevolgen van longkanker.

DiMaggio speelde tussen 1936 en 1951 in het witte pak van de New York Yankees. Hij was in deze periode de beste slagman in de Major League. In 1941 vestigde hij een record (The Streak) dat nog altijd niet gebroken is; hij sloeg in 56 opeenvolgende wedstrijden minimaal een honkslag. Hij speelde tien keer in de World Series en won deze finale van het Amerikaanse kampioenschap negen keer. Na zijn actieve loopbaan werd hij opgenomen in de Hall of Fame. Tot vorig jaar was DiMaggio, bijgenaamd de Yankee Clipper en Joltin' Joe (Slagvaardige Joe), een graag geziene gast op de eretribune van het Yankee Stadium. Bij zijn laatste publieke optreden, in september op 'Joe DiMaggio Day', nam hij vorig jaar kopieën in ontvangst van de acht World Series-ringen die uit zijn huis waren gestolen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog, in de bloei van zijn carrière, meldde DiMaggio zich vrijwillig aan het front. Hij schonk zijn maandsalaris van vijftig dollar aan de nabestaanden van slachtoffers. Clinton roemde hem gisteren om deze vorm van vaderlandsliefde. DiMaggio was volgens de president het toonbeeld van gratie en beleefdheid, eigenschappen waarmee de gediscrimineerde Italiaanse arbeiders zich maar al te graag vereenzelvigden. Dankzij het voorkomen en de prestaties van DiMaggio werden de Italianen in Amerika niet langer afgeschilderd als onbetrouwbare mafiosi.

DiMaggio was de belichaming van de American Dream. In tegenstelling tot zijn voorganger Babe Ruth, een Duitse migrantenzoon die veel homeruns sloeg maar ook bekend stond als zuipschuit, gedroeg DiMaggio zich als de ideale schoonzoon. In het uitgaansleven van Manhattan was de verstokte vrijgezel te verlegen om alleen een bar te bezoeken. Pas wanneer een vriend of kennis hem voorstelde aan een vrouwelijke gesprekspartner, durfde hij het ijs te breken. In 1954 trouwde DiMaggio met de Amerikaanse actrice Marilyn Monroe. Hoewel het huwelijk slechts negen maanden stand hield, beschouwde hij Monroe als de grote liefde van zijn leven. DiMaggio regelde haar begrafenis in 1962 en liet twintig jaar lang drie keer per week een dozijn rozen bij haar graf bezorgen.

Joseph Paul DiMaggio werd geboren op 25 november 1914 in het vissersdorp Martinez bij San Francisco. Hij was de achtste van negen kinderen van een garnalenvisser die in 1898 met zijn vrouw van Sicilië naar de Verenigde Staten emigreerde. In 1933 debuteerde hij voor de San Francisco Seals. Drie jaar later werd hij voor het destijds astronomische bedrag van 25.000 dollar aan de Yankees verkocht.

In New York maakte DiMaggio furore. Zijn eerste contract was 7.500 dollar waard, zijn laatste 100.000 dollar, waarmee hij de best betaalde honkballer van zijn tijd was. Hij speelde 1.736 wedstrijden voor de Yankees, sloeg 361 homeruns en eindigde met het hoge slaggemiddelde van .325. Werpers vreesden zijn slagkracht. In zijn hele loopbaan werd hij slechts 369 keer met drie slag aan de kant gezet. Toen hij in 1951 op 37-jarige leeftijd zijn loopbaan beëindigde, was DiMaggio al een icoon geworden die op allerlei manieren voortleefde. Volgens de Amerikaanse schrijver Ernest Hemingway was DiMaggio de perfecte held: grace under pressure. In zijn in 1952 verschenen roman The Old Man and the Sea geeft Hemingway uiting aan zijn bewondering voor de honkballer. ,,Have faith in the Yankees my son, think of the great DiMaggio.''De heimwee naar zijn actieve loopbaan bleek ook uit de hitsingle die de Amerikaanse zangers Simon and Garfunkel in de jaren zestig uitbrachten. In het lied 'Mrs Robinson' valt de volgende tekst te beluisteren: ,,Where have you gone Joe DiMaggio?/ A nation turns its lonely eyes to you./ What's that you say, Mrs. Robinson/ Joltin' Joe has left and gone away.''

DiMaggio was tot vlak voor zijn dood in de weer met liefdadigheidswerk. Zo verzamelde hij tussen 1992 en 1999 vijf miljoen dollar voor het Joe DiMaggio Children's Hospital in zijn woonplaats Hollywood in Florida. Minstens een keer per maand bezocht hij de jonge patiënten, die volgens de directeur van het ziekenhuis bij deze ontmoetingen danig opgewonden raakten. DiMaggio wilde niet dat er foto's of videobeelden van zijn vrijwilligerswerk werden vastgelegd. De pers werd niet op de hoogte gebracht van het tijdstip van zijn bezoeken aan het ziekenhuis. ,,Ik wil gewoon de kinderen gelukkig maken en met de ouders praten. Meer wil ik niet'', verwoordde DiMaggio zijn bescheiden presentatie.

Joe DiMaggio werd 84 jaar. In het Yankee Stadium in New York hingen de vlaggen gisteren halfstok.

( a d v e r t e n t i e )