NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

JOOST ORANJE
Dankzij de Bijlmerenquête werden de luchtverkeersleiders op Schiphol met een daverende klap gebombardeerd tot zondebok. Omdat een aantal van hen wat al te makkelijk ingingen op het verzoek van een El Al-medewerker om - later zou blijken foute - informatie geheim te houden, haalden ze zich de woede van premier Kok op de hals.

Drie van hen werden geschorst en je vraagt je af hoe de beroepsgroep van mannen en vrouwen op de verkeerstoren de recente commotie heeft ervaren. De driedelige EO-serie Cleared for take-off, waarin een beeld wordt geschetst van het werk van de luchtverkeersleider, lijkt dan ook als een geschenk uit de hemel te komen. Niet voor niets onderstreept de omroep in de persaankondiging dat de luchtverkeersleiding ,,de laatste tijd nadrukkelijk in het nieuws kwam''. Om er bij wijze van anticlimax snel aan toe te voegen dat het programma is opgenomen voor het begin van de enquête. Het is een typisch geval van een langdurig project dat ingehaald wordt door de actualiteit. Toch blijven er genoeg interessante aspecten over om de aandacht op te vestigen. Om maar bij de Bijlmerramp te blijven: hoe hebben de verkeersleiders dat ongeluk, waarbij zij een belangrijke rol speelden, ervaren? Wordt er op het werk nog veel over gesproken? En wat voor invloed heeft dat op het functioneren? Vers op het netvlies staat nog de getuigenis in de Bijlmerenquête van de luchtverkeersleider die de El Al-Boeing in nood begeleidde. ,,Je gelooft niet dat er zomaar een vliegtuig onder je handen wegvalt'', stamelde hij zes jaar na dato nog altijd ontdaan. Maar over de Bijlmerramp wordt helaas met geen woord gesproken. Zoals er in de hele serie meer niet, dan wel aan de orde komt. De crash met de Cityhopper, de lange en moeizame weg naar verzelfstandiging van de Luchtverkeersleiding, de relatie met de Rijksluchtvaartdienst; het zijn maar een paar voorbeelden die je verwacht aan te treffen als er maar liefst drie afleveringen aan deze beroepsgroep worden gewijd. Ook de onderwerpen die wel worden aangesneden, hebben een minieme diepgang. Zo zijn we in de laatste aflevering getuige van een reis die twee verkeersleiders maken naar hun collega's op het drukste vliegveld ter wereld, Chicago O'Hare. Het zou een prima opstapje zijn geweest om wat dieper in te gaan op de verschillen in luchtverkeersafhandeling tussen Amerika en Europa. Waarom kunnen ze in de VS meer vliegtuigen in het uur afhandelen? Hoe kijken de Nederlandse luchtverkeersleiders aan tegen het veel efficiëntere doorgeleidingssysteem in Amerika? Maar het blijft beperkt tot te snel gemonteerde scènes waarin nauwelijks tijd overblijft om met de geportreteerde personen dieper op de zaak in te gaan. Wat we wel te zien krijgen is een aardige visuele indruk van het dagelijks werk in de toren, maar daar blijft het dan ook bij. Bijna hilarisch is het commentaar (,,het was een hectische dag, maar dankzij de inzet van de luchtverkeersleiders hebben de passagiers er nauwelijks iets van gemerkt'') waardoor het vermoeden rijst dat je naar een voorlichtingsfilm zit te kijken in plaats van naar een informatief programma.

Het idee van Cleared for take-off is niet slecht, maar de uitvoering is te mager, vooral omdat de serie als 'documentaire' wordt aangekondigd. Dan verwacht je, zeker van een publieke omroep, sterkere verhaallijnen, beter researchwerk en op z'n minst een journalistieke inslag. Vooral dat laatste ontbreekt in de programma's, getuige ook de aftiteling waarin zonder gne wordt vermeld dat de serie tot stand is gekomen ,,in samenwerking met de Luchtverkeersleiding Nederland''.

Cleared for Take-Off, Ned.2, 19.30-19.55u.