|
|
|
NIEUWSSELECTIE Parlement
|
H O O F D A R T I K E L :
Naar voren of opzij
Den Haag laat zich deze kans echter niet ontgaan. De toon werd gezet door fractievoorzitter Rosenmöller (GroenLinks) die een complete parlementaire enquête naar het asielbeleid wenst. Minister Borst (D66) houdt het voorlopig bij een staatscommissie van wijzen. Kandidaat- senator Dupuis ( VVD ) verzucht dat Nederland eigenlijk eens ge woon een paar maanden de grenzen zou moeten sluiten om orde op zaken te stellen. Als het eens zo makkelijk was. De politiek leider van haar partij, Dijkstal, vindt intussen dat er best aan het Vluchtelingenverdrag mag worden gemorreld. De onvrede van de VVD met internationale verplichtingen is niet nieuw. In de vorige kabinetsperiode opperde het Kamerlid Rijpstra al eens uit het verdrag te stappen als de toestroom asielzoekers niet ophield. Dat was nogal kortzichtig, zowel praktisch (alsof ontheemden zich van zo'n dreigement veel aantrekken) als principieel (ook zonder verdrag blijft het verboden mensen terug te sturen naar de plaats des gevaars). Nederland zou zich internationaal gezien trouwens de risee maken.
DE VORIGE VVD-leiding liet snel weten dat zij niet denkt aan opzeggen. Morrelen mag nu kennelijk wel. Het is duidelijk waar deze gedachte vandaan komt. Het Oostenrijkse voorzitterschap van de Europese Unie liet vorige herfst al een plan circuleren om de beweerde eenzijdigheid van het asielbeleid te corrigeren. Dat zal de andere lidstaten ook niet zijn ontgaan. Voorzover Dijkstal beoogt om al morrelend een relatief voordeel binnen Europa te behalen (Nederland heeft op het ogenblik na Zwitserland relatief de hoogste instroom) dan zal dat van korte duur zijn. Andere landen kunnen ook morrelen. En asielzoekers trouwens ook. Dan maar een vlucht naar voren (enquête) of opzij (staatscommissie)? Het inschakelen van wijzen is al eens geprobeerd, door staatssecretaris Kosto. Het waren niet de minsten. Voorzitter van de commissie was staatsraad A. Mulder, de befaamde voormalige secretaris-generaal van het departement van Justitie. Zijn recept was eenvoudig: een betere selectie aan de poort bespaart veel narigheid in een later stadium. Zijn oude departement wilde er niet aan. Vraagt zoveel ambtelijke hardnekkigheid niet om een parlementaire enquête? Er zijn verschillende redenen daarover toch wat sceptisch te zijn. Wie aan het asielbeleid begint haalt de hele wereld binnen, met het gevaar dat het onderzoek niet een stap naar voren of opzij wordt maar in een boog om de aarde raakt. De werkelijke remedie ligt dichterbij en betekent dat de verantwoordelijke bewindslieden, inderdaad: hun verantwoordelijkheid nemen.
|
NRC Webpagina's
25 FEBRUARI 1999
|
Bovenkant pagina |