Molly Ringwald (fansite)
Molly Ringwald (webring)

Uitgebracht op huurvideo door RCV Home Entertainment

Moord per e-mail in regiedebuut van Cindy Sherman

Door HANS BEEREKAMP
Fotografe Cindy Sherman (New York, 1954) maakte tot 1986 uitsluitend zelfportretten in zwart-wit, veelal poserend als heldin van een B-film uit de jaren vijftig.

Haar latere kleurenfoto's zijn meer expliciet gewelddadig en morbide, vaak geïnspireerd door horrorfilms, met name het werk van Dario Argento. Toen filmproducente Christine Vachon (Kids, Velvet Goldmine) het plan opvatte om moderne low- budget exploitatiefilms te gaan maken, lag het voor de hand Sherman uit te nodigen als debuterend regisseur. Sherman had immers verstand van licht en affiniteit met film; in haar recente autobiografie Shooting to Kill prijst Vachon Sherman voor het feit dat deze, in tegenstelling tot collega-fotograaf Larry Clark bij zijn regiedebuut Kids, geen enkele moeite had toe te geven dat ze niets van de techniek van bewegende beelden begreep.

Stijlvast is het resultaat van Shermans inspanningen, Office Killer, dan ook niet echt te noemen, maar de eclectische potpourri van oude en nieuwe horror-clichés en onbekommerde camp werkt verfrissend en leidt tot een soort film die in geen enkel hokje past. Het scenario, mede geschreven door Swoon-regisseur Tom Kalin, verdraait het Psycho-motief tot een spel met sadomasochistische relaties tussen vrouwen. De hoofdpersoon (Carol Kane) is de muizige correctrice van een consumentenblad, die te horen krijgt van bazige chef Barbara Sukowa dat ze voortaan thuis moet werken. Na per ongeluk een van haar collega's per e-mail te hebben vermoord (sic!), krijgt Kane de smaak te pakken en rust niet voordat het hele kantoor in haar appartement voor lijk ligt, naast een dominante moeder.

De rabiate humor en amusante grand guignol deden Office Killer in een onverkoopbaar niemandsland tussen B- film, camp en feministische kunst belanden. In 1997 maakte de film deel uit van het hoofdprogramma van het festival van Locarno, vorig jaar werd de film in Nederland vertoond in een beperkt circuit van recente horrorfilms en daarna op video uitgebracht: zo werd Office Killer dan toch nog een echte cultfilm, klaar om ontdekt te worden tussen de trash door de echte liefhebber.