NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Het hele weekeinde was weer aan Booij en Van Bruggen. De PvdA-leden hadden hen afgewezen als voorzitters maar de media niet. De televisie kon geen genoeg van hen krijgen.

Netwerk volgde hen tijdens hun treinreis naar Utrecht, een hele korte, omdat ze al in de Randstad wonen. Op het congres liepen de cameramensen winnares Marijke van Hees omver om op tijd bij het duo te zijn. Groot nieuws. Ze hadden verloren. We zien beau Booij de mondhoeken naar beneden trekken, terwijl hij wordt omarmd door vrienden. Van Bruggen wankelde weg, ondersteund door een ouder partijlid. Wat is het toch met die jongens? Het succes van het duo bij de media heeft ongetwijfeld bijgedragen tot het wantrouwen van de modale leden. De media staan voor Randstad en kosteloos idealisme. En ze worden ook gezien als kleine kliek, net als het partijbestuur. Die mensen kennen elkaar daar allemaal en ik hoor er niet bij, moeten ze in Meppel gedacht hebben. Het is irritant als televisie en kranten al vroeg een favoriete kandidaat hebben, terwijl niemand ook zelfs maar heeft kunnen nadenken. De partijleden waren in de rede gevallen. De televisie is geobsedeerd met de jeugd die maar niet wil kijken. De televisie moest kiezen tussen de politiek correcte grootheden jong of vrouw, en koos jong. Hoe anders dan de berendans van nieuw-links in de jaren zeventig. Toen was verandering opwindend. Nu staat het voor Tineke Netelenbos met haar breinstormende ambtenaren. Als je het rempedaal aan het gaspedaal vastzet, de minimumrijders een gratis auto geeft en de lokale stoptreinen sluit om plaats te maken voor goederenvervoer, krijg je minder files, heeft onderzoek uitgewezen. Verantwoordelijkheid begint bij dromen, zegt het dappere duo. De media houden van verandering, want dat brengt nieuws. Booij en Van Bruggen pleitten voor verandering. Maar de mensen willen het niet. Verandering is verouderd als verkiezingskreet. President Clinton zou er nu ook niet meer mee aan kunnen komen. Zeven jaar geleden had hij succes met 'change' na twaalf jaar republikeinen in het Witte Huis. Toen ging het economisch min>der goed. Tony Blair, Gerhard Schröder brachten voor het eerst sinds meer dan vijftien jaar de sociaaldemocraten aan de macht. Maar in Nederland zitten ze er al zo lang. Economisch gaat het best en waarom moet het roer dan om. Ad Melkerts voorstel om uitgeprocedeerde asielzoekers niet meer te onderhouden is juist op conservering gericht. Vooral mensen in de arme wijken vrezen de sociale omwentelingen door nieuwe asielcentra en zwarte scholen in de buurt. Dat moet minder snel gaan. Bij het discussieprogramma Het Lagerhuis afgelopen zaterdag kreeg Melkert de meeste bijval van de twee minima in het panel. Booij en Van Bruggen wezen er terecht op dat de PvdA weigerde om over de asielkwestie te discussiëren. Dan stonden ze dus niet voor verandering, maar voor debat. Met als uitkomst maatregelen die alles zoveel mogelijk bij het oude houden. Aan die angst voor debat bij de PvdA moest ik denken bij Hallo hier aarde van Arjan Ederveen, gisteravond. Hij was verkleed als vrouw in bontjas op een terras in de zon, hoog op een berg, bij de wintersport. ,,Ik zit te praten over dingen waar ik het eigenlijk helemaal niet over wil hebben. Het zit me enorm dwars. Dan ga ik vanzelf dingen terug zeggen en dan hoor ik me praten en dan kan ik niet stoppen'', zei ze tegen een vriend. Het was iets met incest en ze moest van de therapeut gaan golfen en als ze met de stok sloeg, moest ze denken dat het golfballetje haar vader was. Ze lagen daar maar, bruinend in de zon. De kleine details maken Ederveen zo boeiend. Als ze bijvoorbeeld de tong tegen haar voortanden houdt en begint te zuigen, terwijl ze nadenkt over een bestelling bij de ober. ,,Bretons?'', vraagt ze haar partner. ,,Lekker in de oven, zit korstje op, zullen we dat doen?''. Het Hollands fin de siècle. Dromen op de wintersport met vage angsten. En hopen dat het zo lang mogelijk duurt.