In: Lantaren/Venster, Rotterdam (zo 10/1, 15u.); Movie W, Wageningen (wo 13/1, 21u.); Tropeninstituut Kleine Zaal, Amsterdam (do 14/1, 20.30u.) en daarna in 7 andere steden

Authentieke filmfabel uit het land van Márquez

Door HANS BEEREKAMP
De door het International Filmfestival Rotterdam georganiseerde Wereld Cinema-tournee (een serie eenmalige voorstellingen van door het Hubert Bals Fonds ondersteunde producties uit ontwikkelingslanden) is voor veel van die films een aardigheidje, beter dan helemaal niets.

Geheime liefde in het dorp van La Deuda

De Colombiaanse film La deuda van het regisseursduo Manuel José Alvarez (Gaviria) en Nicolas Buenaventura V. (Vidal) zou een eervoller lot verdienen. Niet alleen de ironisch-epische titel en de verdeling in drie hoofdstukken verwijst naar de magisch-realistische traditie in de literatuur van bij voorbeeld de eveneens Colombiaanse schrijver Gabriel García Márquez. Ook inhoud, toon en verteltrant staan dichter bij Márquez dan menige officiële verfilming van zijn werk.

De schuld (of de merkwaardige dood en al even verrassende wederopstanding en tweede dood van Alí Ibrahim María de los Altos Pozos y Resuello, bijgenaamd De Turk) speelt zich af in zo'n dorpje aan het einde van de wereld waar iedereen elkaar en elkaars geheimen kent, zonder er hardop over te spreken. De kortgeknipte kosteres is de bastaarddochter van de priester, geen van de mannen kent de op zondag in vol ornaat in de kerk verschijnende bewoonsters van het plaatselijke bordeel en iedereen vreest de schaduw van de woekeraar, de Turk, die bij nacht en ontij uitstaande schulden komt innen. En wanneer de Turk op een dag dood neervalt op het dorpsplein, weet niemand hoe dat zo kon gebeuren, laat staan wie de begrafenis zou moeten regelen.

Met bewonderenswaardig gevoel voor authentieke details en sprookjesachtige horror-effecten vertellen Alvarez en Buenaventura de absurde geschiedenis van een lijk dat eerst maar niet verdwijnen wil en daarna spoorloos raakt. Zoals bij elke goede fabel is de strekking universeel geldig en herkenbaar. Het motto 'een ontdekkingsreis naar onbekende filmculturen', waarmee de Wereld Cinema-tournee gesierd wordt, prikkelt het gevoel voor exotisme, dat een glasheldere film als La deuda nu juist helemaal niet nodig heeft. Een film kan kwaliteit bieden onafhankelijk van zijn herkomst, en niet omdat hij uit een warm land komt met een lager bruto nationaal product.