In: Kriterion, Amsterdam (nacht)

Dieptepunt van duistere passie

Door HANS BEEREKAMP
'In een nacht vol duistere passie geeft Anna zich over aan zowel Michaël als Tom', zo meldt de synopsis van de Nederlandse speelfilm Liefde en geluk van regisseur Minne Kavoulis, achter welk pseudoniem de filmjournalist en televisiemaker Erik E. de Vos schuilgaat. Bedoeld wordt dat Anna een beetje saai vriendje heeft en eens een triootje probeert met uit de hand lopende sm-seks. Daarna laat Anna zich door twee onbekende mannen in een gymnastiekzaal vastbinden en afrossen, draait de rollen hardhandig om en keert terug naar haar vriendje om hem verzaligd in de armen te sluiten.

Anne Cavadino en Sebastiaan Labrie in Liefde en Geluk

Heeft het quasi-pikante en moralistische scenario van Liefde en geluk al weinig om het lijf, de in eigen beheer geproduceerde no- budget-film getuigt in alle andere opzichten van stuitend amateurisme. De op Oekraïens zwart-witmateriaal, dat om onduidelijke redenen wordt afgewisseld met stukjes kleurenfilm, opgenomen beelden werden gemonteerd in een overbodig ingewikkelde niet-chronologische volgorde. Alle acteurs zijn flets en de motieven van hun personages onnaspeurbaar, voor zover de abominabele geluidsband het mogelijk maakt hun teksten te verstaan.

Na de wereldpremière van Liefde en geluk tijdens het Nederlands Filmfestival 1997 was het grootste deel van de filmpers zo kies de pijnlijke misstap van een collega te negeren. Het Nederlands Fonds voor de Film redeneert echter anders en beloonde De Vos voor zijn moeite, ook al vond men het een verschrikkelijk slechte film. Dus kreeg de producent eerst 50.000 gulden afwerkingssubsidie en daarna van het Filmmuseum 7700 gulden uitbrengsubsidie voor de vervaardiging van een persmapje van zeven pagina's, het afdrukken van drie foto's en een distributie in de nachtvoorstelling van Kriterion. Het axioma in de Nederlandse filmwereld dat alles wat gemaakt is ook vertoond moet worden, lijkt iedereen blij te maken behalve het publiek. Een gezonde filmcultuur is daarentegen eerder gebaat bij het aanbrengen van ondergrenzen, ergens in de verste diepte van Kavoulis' gefröbel.