In: 20 theaters

Vriendschap reus en genie

Door HANS BEEREKAMP
Peter Chelsom uit Blackpool regisseerde in Noord-Engeland twee bizarre films, Hear my Song (1992) en Funny Bones (1995). De ongebreidelde hommages aan monstrueuze varietéartiesten en de onnavolgbare plotwendingen maakten Chelsom tot een om zijn zeer eigen geluid gerespecteerd regisseur van nogal onevenwichtige films.

Kieran Culkin en Eldan Hensons in The Mighty

Sinds een paar jaar woont Chelsom in Hollywood, en The Mighty is zijn eerste Amerikaanse film. De verfilming van Freak the Mighty, een feelgood-roman voor jonge volwassenen van Rodman Philbrick, lijkt op het eerste gezicht geen bijzonder geschikt project voor iemand als Chelsom: het meest excentrieke wat scenarioschrijver Charles Leavitt kon bedenken waren een paar grootouders (Harry Dean Stanton en Gena Rowlands) gemodelleerd naar Grant Woods schilderij American Gothic en ridders van koning Arthurs Ronde Tafel die bij Cincinnati de brug over de Ohio oversteken. Voorts vertelt The Mighty hoe de vriendschap tussen twee jonge pubers, de een een domme reus (Elden Henson), de ander een gebocheld en ongeneeslijk ziek genie (Kieran Culkin), de sociale uitsluiting door leeftijdgenoten en uiteindelijk de dood overwint. Ster Sharon Stone wilde de film graag coproduceren en zelf de dankbare rol spelen van de lieve moeder in slobbertrui van het ten dode opgeschreven wonderkind.

De voor de hand liggende conclusie dat een eigenzinnig filmauteur zich weer eens heeft laten opslokken door het Hollywoodmonster is echter voorbarig. Gedisciplineerd door de beperkingen van zo'n film volgens de standaardformule komt Chelsoms talent voor het eerst pas goed tot zijn recht. Het beeld van de gehandicapte Culkin op de schouders van Henson, als een tweekoppige drakendoder die kracht aan verstand paart, blijft langer bij dan welke freak uit Chelsoms eerdere films ook. En zowaar ontlokt de regisseur bijzondere acteerprestaties aan Gillian Anderson (Scully uit de tv-serie X-files) en Sharon Stone, die in een door verdriet en woede gedefinieerd gevecht met een frisdrankenautomaat een voorlopig hoogtepunt in haar carrière bereikt.

Er zijn heel wat betere films gemaakt over stervende kinderen, magische vriendschappen en de ontdekking van de literatuur door niet bijster snuggere jonge helden. Ook koning Arthur heeft wel eens met meer zeggingskracht tussen de wolkenkrabbers door gemarcheerd. En toch is The Mighty een aardige, sympathieke en op z'n minst verdienstelijke poging om dit alles nog eens dunnetjes over te doen. Je zou bovendien bijna denken dat het voor sommige Europese kunstfilmers niet slecht is om een keertje bij de Amerikaanse duivel stage te gaan lopen. Mits de lessen vervolgens worden toegepast in een film die dichter staat bij de eigen stijl en thematiek dan de Amerikaanse filmindustrie tegenwoordig toestaat.