NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

TITIA KETELAAR
Documentairemaker Cherry Duyns (1944), bekend van onder meer Laatste getuigen, De wording en de serie Toonmeesters, maakte voor de VPRO-televisie De arm van Bach, een portret van de cellist Anner Bijlsma: ,,Waarom? Anner is een ontzettend fascinerende man.

,,Hij is bezeten, bevlogen van zijn muziek. Vijftig jaar lang speelt hij de cello-suites van Bach en plotseling komt hij tot het inzicht dat het anders moet. Na een halve eeuw!

,,Ik heb de Bach-interpretaties uit 1980 thuis op grammofoonplaat. Ze zijn prachtig. Het getuigt toch van een enorme durf dat iemand dan inziet dat hij het altijd verkeerd heeft gedaan, van een enorme dienstbaarheid aan de muziek. En het getuigt van het feit dat een muzikant nooit uitgestudeerd raakt op muziek en altijd nieuwe dingen ontdekt.

,,Anner en ik delen een passie en liefde voor muziek. Ik houd van muziek. Maar als er vooraf geen onderling vertrouwen was geweest, had ik de film niet gemaakt. Vertrouwen is de enige voorwaarde voor het maken van een film. Vooraf ga ik daarom altijd uitvoerig in gesprek met iemand. Niet te uitvoerig, want ik wil pas tijdens het filmen antwoord hebben op mijn vragen. ,,Ik denk bij het vragenstellen niet aan de kijker. Ik zie mezelf niet als een uniek persoon, maar denk wel dat wat ik belangrijk en interessant vind, veel mensen belangrijk en interessant vinden. Je moet een film natuurlijk wel zo maken dat mensen vooraf geen kennis nodig hebben en achteraf geen vragen meer hebben.

,,Als ik iemand film, moet hij zich ook veilig voelen en zich niet voortdurend hoeven afvragen 'wat gebeurt er nu weer'. Je verkeert toch al in een vreemde situatie: er is een man met een camera, een man met geluid en dan ook nog iemand die lastige vragen stelt. Om zo dicht mogelijk bij de waarheid te komen, zo dicht mogelijk bij degene die je portretteert, moet degene die wordt gefilmd vergeten dat er een camera- en geluidsman zijn. En de vragensteller moet geïnteresseerd zijn in het onderwerp.

,,Bij De arm van Bach is dat goed gelukt. Ik denk dat ik dicht bij de persoon Anner Bijlsma ben gekomen, dicht bij het onderwerp. Anner was ook zeer te spreken over de film. Ik zeg dit niet uit ijdelheid, maar hij kende mijn werk, hij kende de serie Toonmeesters, en weet dat ik zo serieus en zo goed als ik kan, aan het werk ga.''

De arm van Bach (Cherry Duyns, Nederland, 1995). Zondag, Ned.3, 19.50-20.55u.