NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Zoveel gezinsgeluk heb ik nooit eerder op tv gezien in deze donkere dagen. En dat terwijl het juist het seizoen is van de knallende kerstruzies. Zoveel dagen bij elkaar hangen, houden veel mensen niet vol. Hier en daar ontstaat zelfs huiselijk handgemeen. Maar daar heb ik - op die vader met de bijl na - weinig van gemerkt in het nieuws. Misschien kregen we het goede voorbeeld op het beeldscherm. Heeft dat CDA toch iets wakker gemaakt.

Het warme geluk begon met het gezin van Harry Mulisch op de tweede kerstavond. De eerste en tweede vrouw en twee dankbare dochters uit het eerste huwelijk brachten onder leiding van presentatrice Astrid Joosten een hommage aan de grote schrijver en pater familias. Routineus nam de grote geest de complimenten in ontvangst. Inderdaad, klopt allemaal. Wat een leven. En dan hoefde hij ook nooit af te wassen of zijn lievelingstekkels uit te laten, want op zijn zestiende had hij besloten dat hij geen dingen zou doen die hij niet leuk vond. Het is hem allemaal uit handen genomen. Het publiek was geëpateerd.

Zo'n mooi leven zonder berouw zou kapelaan Brink van de talkshow Jos op 1 niet goedkeuren. Hij heeft zijn middagshows deze week gewijd aan het gezin. Maandag had hij een uitzending met kinderen, dinsdag een met vaders en vandaag zijn de moeders aan de beurt. Fantastisch wat die gezinsleden allemaal doen. Ik mis een vierde uitzending met oppassers en crècheleiders. Gisteren werd acteur Piet Römer bij de kerstboom geïnterviewd met zijn vier volwassen kinderen. Dat die Piet dat zorgvaderschap niet zag zitten, (,,zo'n oude man in zijn tweede huwelijk met zijn kind in een zakkie op de borst, terwijl de vrouw carrière maakt'') was niet naar de zin van Brink. Die ouwe Piet is onverbeterlijk, hè.

Je hoort als oude vader juist te zeggen dat je er spijt van hebt dat je geen tijd had voor je kinderen toen die jong waren. Je zou het bij nader inzien liever anders hebben gedaan. Gelukkig zijn er nog de kleinkinderen en daar besteed je wel veel tijd aan en je geniet ervan, moet je besluiten. Dat is het Postbus-51-lesje dat Brink graag overhoort in zijn middagprogramma. Gelukkig waren er nog drie vaders gecharterd die het wél konden opzeggen, twee opa's en een oudere zorgvader. We werden getrakteerd op een update over het voedstervaderpaar met zes pleegkinderen, vereeuwigd in een met de NRC Handelsblad publieksprijs bekroonde documentaire Twee vaders. Maandag werd die herhaald. Gisteren zagen we het pleeggezin nog eens in een opname van Brink. Intens gelukkig zaten ze aan de maaltijd thuis. Nog iets: Brink is fel gekant tegen zinloos geweld. Het vertoon van gezinsgeluk is een uiting van het huidige Hollandse geboortegolfje. Iedereen streeft naar de genietingen van nageslacht, desnoods na de onbevlekte ontvangenis in een petrischaal. Maandag presenteerde Netwerk (ook weer NCRV) het resultaat van een tien jaar lange zoektocht naar bevruchting door een cellistenpaar. De man liet zich door zijn vrouw op sleeptouw nemen. Dertig keer inseminatie, veertien keer IVF. Tevergeefs. Een televisieteam had de laatste anderhalf jaar de pogingen gevolgd om in Londen een bevrucht embryo in de hartsvriendin van de vrouw te planten. ,,Bekrompen'', vond de Britse arts het Nederlandse verbod op draagmoederbehandeling. We kregen de bevruchte cellen te zien. Dat is nog eens wat anders dan het kindje in de kribbe. Drie pogingen mislukten. Na nog één keer IVF is het gelukt, in de buik van de wensmoeder zelf. Weer had de techniek gezegevierd, al moeten de tv-makers zijn teleurgesteld dat er geen draagmoeder aan te pas kwam. Op al die voortplantingsijver moet het grote uitbesteden volgen. Nederland gelooft nog te veel in doe-het-zelf-zorg. Moet Brink nodig iets aan doen. Er is nog ruimte voor talkshows over subsidies voor babyzalen, naschoolse opvang en de overspannen zorgvader.