In: 15 theaters

T I T E L :

Jerry Springer Too Hot for TV! - Uncensored!

Uitgebracht op koopvideo door Arcade Movie Company. Prijs: ƒ 29,95.

Wij mogen de ogen niet sluiten

Door HANS BEEREKAMP
Onlangs werd Titanic verdreven van de eerste plaats op de lijst van in Nederland best verkochte video's door Jerry Springer Too Hot for TV! - Uncensored!, een selectie van een klein uur van scènes uit de dagelijks op tv vertoonde Jerry Springer Show, die volgens de Amerikaanse normen niet uitgezonden konden worden.

Het is een aaneenschakeling van incidenten: enerzijds vechtpartijen tussen studiogasten bij thema's als 'Ik stal de man van mijn zuster', anderzijds beelden van borsten, die zonder duidelijke aanleiding vrijwillig voor de camera ontbloot worden. Je zou de tape kunnen vergelijken met een programma over autoraces, dat louter bestaat uit ongelukken, maar dan wel nadat de organisatie olie op de piste heeft gespoten.

De immens populaire Springer, voormalig nieuwslezer, campagnevoerder voor Robert Kennedy en burgemeester van Cincinnati, ziet eruit als een mooi grijs geworden voormalige links-liberaal, die de dwaasheid van de wereld met verbazing registreert. Hij is echter geen voyeur tegen wil en dank, maar een provocateur, die de confrontaties en het exhibitionisme zelf uitlokt, ook door zijn gasten voornamelijk te recruteren uit lagere sociale milieus, met name de categorieën Afro-Amerikaans en white trash. Wie leden van de Ku Klux Klan en zwarte activisten samen uitnodigt, kan geen intellectuele gedachtewisseling verwachten.

De titel van de in grote haast rond Springer vervaardigde low- budget-speelfilm Ringmaster komt dan ook dichter bij de waarheid. Zoals in elke show, spreekt Springer ook in de film een soort moralistische dagsluiting uit, met een hypocriete politieke lading. Dit is nu eenmaal Amerika, en we mogen onze ogen niet sluiten voor de zeden en gewoonten van de onderkant van de samenleving, zo luidt ongeveer de apologie.

De door Neil Abramson geregisseerde speelfilm volgt twee groepen gasten van Springer achter de schermen en benadrukt hun gretigheid om op tv te verschijnen, maar ook om hem en elkaar seksueel te benaderen. De schijnheiligheid van Springer wordt in de film relatief zichtbaar, maar dat is vermoedelijk niet de bedoeling. Misselijkmakend is vooral het verhulde moralisme van de formule. Aan de reacties van het studiopubliek (hoofden schudden, open monden van verbazing) valt af te lezen dat een preutse, normatieve samenleving monsters baart als Springer, speculerend op sensatiezucht en ostracisme. Alleen de buitenkant telt, er komt nauwelijks echte emotie in beeld. Zijn Nederlandse tegenhanger Menno Buch, die zijn rol van agent-provocateur minder verhult en zelden zijn hoofd schudt, is in dat opzicht bijna volwassen te noemen.