NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Haagse hongerstakers, wacht u, een ongeleid projectiel is van plan bij u in te slaan. ,,Journaliste'' Lydia Rood, bekend van haar erotische boekjes en haar blote bips tijdens een persconferentie over Franse atoomproeven. Ze dreigt maandag met een hongerstaking te beginnen als de regering de eisen van de stakers niet inwilligt. Gisteren kondigde ze dat plechtig aan tijdens Barend en Witteman. ,,Ik schaam me'', zei ze. ,,Ik schaam me.''

Na haar kwamen voormalige hongerstakers aan het woord in het programma. Er waren blijvende effecten, zeiden ze. ,,Ik heb mijn lichamelijke kracht verloren'', bekende een vrouw die het 31 dagen had volgehouden. Een arts zei dat veertig dagen het omslagpunt was maar ook in de dagen daarvoor ontstond al permanente schade. Tijdens deze verhalen keek Rood, een blakende blondine, steeds somberder. Tegen het einde van het programma kwam de aap uit de mouw. Ze zei dat ze ,,niet langer dan een week zal kunnen doorgaan'', want ze kreeg als niet-hulpbehoeftige geen kerkasiel. Natuurlijk, ze zien haar al aankomen. ,,Ik moet in die tijd ook uitkijken. Ik kan niet meer in de auto stappen'', zei ze. Gelukkig dus lezer, ze houdt voldoende lichaamskracht over om nog menig erotisch avontuurtje te beleven. Snel naar de kiosk voor haar laatste boek. Straks is alles uitverkocht, want haar naam zal komende dagen nog vaak worden genoemd. De katholieke kerk, die de stakers begeleidt, is minder gelukkig met het hongerwapen dan Rood. Bisschop Muskens zei de hongerstaking ,,ongeoorloofd'' te vinden maar de regering moest hen wél hun zin geven. Hij is het zowel met de regering als de hongerstakers eens. Staatssecretaris Cohen wil de namen en de dossiers van de hongerstakers kennen om te beoordelen of ze voor een coulante behandeling in aanmerking komen. Van geval tot geval behandelen, dus. De hongerstakers willen dat de staatssecretaris hen ongezien als groep het Nederlanderschap verleent, een aanmoediging voor anderen om te stoppen met eten. Muskens bood gisteren in het Journaal een katholieke oplossing: ,,Hoewel ze natuurlijk allemaal één voor één beoordeeld moeten worden, vinden we dat de groep als geheel het recht heeft om in het land te mogen blijven''. En nu maar kijken welke van beide partijen er het eerste in trapt.

Televisie-interviewers leggen zelden de vinger op inconsistente redeneringen. Ze gaan op weg, vangen een verklarinkje op en klaar is kees. Er zijn wel goede reportages, Lopende Zaken over illegale poolse broccoliplukkers, Zembla over de Bredase gevangenis voor illegalen maar het eerste complete programma over de dilemma's van illegaliteit moet ik nog zien. Die problemen zijn groter dan figuren als Muskens of Rood doen voorkomen. Het leed is gauw in beeld gevangen maar de kijker voelt zich machteloos. Over de wereld zijn er miljarden schrijnende gevallen en wat kunnen en moeten wij daar als klein verzorgingsstaatje aan doen? Moeten we iedereen die een ticket of smokkelaar kan betalen toelaten - zoals de Roodjes onder ons bepleiten - of zijn daar regels en beperkingen voor nodig? Hebben wij meer recht op rijkdom en vrijheid dan de arme sloeber die net over de grens wordt afgezet? Nee, zou ik zeggen. Maar hebben we niet als iedere natie in de eerste plaats de taak om de zwakkeren in onze eigen samenleving te beschermen? Er is meer geld nodig tegen armoede. Hoeveel hebben we over voor de inburgering, waardoor we arme immigranten op het niveau van ons rijke land brengen? Gisteren constateerde een overheidscommissie dat die inburgering ver achterloopt en dat er veel meer geld voor nodig is. Of moeten we de garanties van de verzorgingsstaat laten vallen, zodat vrij instromende immigranten het op eigen kracht kunnen rooien in een darwinistische strijd? Grote vragen waar het antwoord zich niet zomaar op aandient. Daarom hobbelt het nieuws liever van persbericht naar persbericht, van bisschop naar ,,journaliste'' naar politicus.