In: Kriterion, Amsterdam, van 4 tot 10 december. Inl. 020 62 31 709

Nederlands enige festival korte films

Door RAYMOND VAN DEN BOOGAARD
The Sapphire Room van de Australiër Sean O'Brien is een mooie, originele reconstructie van een nachtclub in Sydney in de jaren '50, toen het woord exotic nog niet iets uit Bali betekende, maar blote dans van eigen bodem. Met beeld- en geluidsfragmenten reconstrueert O'Brien een nachtclub van een genre dat eigenlijk niet meer bestaat.

The Sapphire Room is een mooie film en tegelijkertijd typerend voor de programmering van Shorts, Nederlands enige festival voor korte film, dat dit keer voor de tweede keer plaatsvindt. Want waar degenen die vorig jaar de eerste aflevering in elkaar zetten een zekere voorkeur hadden voor de korte feature, films met een verhaaltje zeg maar, zetten de organisatoren dit jaar iets meer in op het kunstzinnige vormexperiment, aan het programma te oordelen.

Voor het eerst zal aan Shorts dit jaar een heuse internationale competitie verbonden zijn. Daarnaast zijn er programma's gewijd aan dans, muziek, digitale cinema, studentenfilm en kinderfilm. En er is een trash-nacht (5 december om 24.00 uur) waaruit ik Death of a Chinese Cocksucker van het Franse collectief Les United Blaireaux van harte zou willen aanbevelen, met name vanwege de Franse vertaling van de titel: Meurtre d'un Brouttemécouille Chinois.

Maar er zijn vele tientallen films uit alle delen van de wereld, die bij Shorts hun publiek kunnen vinden - onbekende meesterwerken wellicht en zelfs als ze dat niet zijn is een korte film gelukkig altijd weer snel voorbij. Overigens is Shorts ook een goede gelegenheid om Psalm van de in Nederland wonende Joegoslaaf Vuk Janic nog eens te zien: een op een verhaal van Boelgakov gebaseerde film van bijna een half uur die over iets heel anders gaat, en toch het beste beeld geeft van een stad (in dit geval Sarajevo) aan de vooravond van de oorlog. Over de wijze waarop de Joegoslavische burgeroorlog werkt is er op Shorts trouwens nog een pareltje te zien: Moja Domovina (Mijn vaderland) van de Serviër Milos Radovic. In 25 minuten handeling bij een spoorwegovergang wordt alles gedemonstreerd wat je over die oorlog weten moet - zelfs de uitkomst.